«Και σήμερα αδελφοί μου, διερχόμεθα μέσα από πολύ επικίνδυνες καταστάσεις, τις οποίες ίσως δεν έχουμε αντιληφθεί στο μέγεθός τους, όλοι μας. Δεν είναι μόνο η κρίσις η οικονομική αλλά, άλλα είναι τα σοβαρότερα, εθνικά μας θέματα. Και αυτά είναι η ανεξέλεγκτη ροή των προσφύγων οι οποίοι έρχονται εις την πατρίδα μας διωγμένοι από τον παραλογισμό ενός πολέμου τον οποίον όμως υπέθαλψαν και προετοίμασαν οι ισχυροί της γης , διότι οι ακραίοι ισλαμιστές με αυτά τα άγρια και απάνθρωπα ένστικτα αν δε είχαν τις πλάτες των ισχυρών δεν θα μπορούσαν να διαπράττουν αυτά τα εγκλήματα εις την Μέση Ανατολή που είναι η κοιτίδα του χριστιανισμού , χωρίς να έχουν ουσιαστικά καμία ενόχληση, τουλάχιστον μέχρι πρότινος.
Και αντί να προσπαθήσει η πολιτισμένη κοινότητα να θεραπεύσει τις αιτίες αυτής της τραγωδίας αρκείται μόνο σε μέτρα που είναι αμφίβολής αποτελεσματικότητας . Οι πρόσφυγες, οι οποίοι είναι κατά πάντα συμπαθείς, διότι ξεριζώθηκαν από τα σπίτια τους και τις πατρίδες τους, μεταφέρονται εις την Ευρώπη και Κύριος οίδε, με ποίον τρόπο θα παραμείνουν και θα αλλοιώσουν τις συνθέσεις των γηγενών πληθυσμών. Και ποιος γνωρίζει, εάν ανάμεσα σε αυτούς που έρχονται εδώ εις την πατρίδα μας και δια της πατρίδας μας εις ολόκληρη την Ευρώπη δεν υπάρχουν μέσα τους και τζιχαντιστές, δηλαδή ακραίοι μουσουλμάνοι, οι οποίοι θα διασπαρθούν και εις την Ελλάδα αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη και θα έχουμε και άλλες τραγωδίες της οποίες ούτε μπορούμε να τις φανταστούμε .
Και αυτή την στιγμή η πατρίδα μας είναι καταχρεωμένη και οικονομικώς αδύναμη και δυστυχώς, όταν κανείς είναι οικονομικώς αδύναμος τα περιθώρια συνδιαλλαγής και διαπραγματεύσεως περιορίζονται επικίνδυνα. Ήδη ακούγεται και μακάρι να μην είναι αλήθεια, ότι οι ευρωπαίοι εταίροι μας διαπραγματεύονται πιέζοντάς μας εξ αιτίας του χρέους, να δεχτεί η Ελλάδα το μεγαλύτερο μέρος των προσφύγων για να μην πορευτούν εις την Ευρώπη με αντάλλαγμα να μας κάνουν μία ευνοϊκή ρύθμιση του χρέους.
Φανταστείτε τι σημαίνει αυτό. Ότι η πατρίδα μας ολίγον κατ ολίγον θα αλλοιωθεί πληθυσμιακώς , διότι αυτοί οι αδελφοί μας, που είναι πράγματι πολύ συμπαθείς, κουβαλάνε και την ιστορία τους και την θρησκεία τους και την γλώσσα τους και τον πολιτισμό τους και με ότι συνέπειες μπορεί να έχει αυτό σε μια πατρίδα που χρόνια τώρα φροντίζει να υπονομεύει τις εθνικές της αξίες, σε μια πατρίδα η οποία κάνει ότι μπορεί για να χάσει την εθνική και θρησκευτική της ιδιοπροσωπεία, μία πατρίδα που μοιάζει σαν έναν οργανισμό εξασθενημένο ο οποίος δέχεται αυτή την στιγμή την επίθεση από διάφορες καταστάσεις δυνάμενες να πνίξουν και την συνοχή και την ενότητα του λαού μας.
Γι’ αυτό στώμεν καλώς . Ας έχουμε πάντοτε τα μάτια μας και την ελπίδα μας εις τον θεό και εις την αγίαν σκέπη της Παναγίας μας, η οποία έσωσε αυτή την πατρίδα σε πολλές στιγμές δύσκολες του εθνικού μας βίου . Αλλά δεν φτάνει μόνο αυτό για να μας προστατεύσει η Παναγία. Πρέπει κι εμείς να είμεθα άξιοι αυτής της προστασίας και να την θέλωμεν. Όταν κλείνουμε την πόρτα εις τον Θεόν και την εκκλησία , δηλαδή την εθνική μας πόρτα, την πόρτα της πατρίδας μας, τότε είμαστε άξιοι αυτού του κακού που θα μας έρθει. Και αυτοί δεν είναι λόγοι κινδυνολογίας αλλά είναι πραγματικότητες τις οποίες βιώνουμε και θα βιώσουμε στα επόμενα χρόνια.
Ποιος ποτέ, από εμάς πριν 6-7 χρόνια μπορούσε να φανταστεί αυτό το οποίο ζούμε σήμερα; Τα έλεγαν τότε κάποιοι φωτισμένοι άνθρωποι, όπως ο μακαριστός αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, αλλά τότε τον έλεγαν γραφικό και κινδυνολόγο , τον έλεγαν φανατικό και μισαλλόδοξο . Και εκείνος μεν αναπαύεται εις τον ουρανό , η πατρίδα μας όμως ευρίσκεται εις μίαν φοβεράν κατάστασιν από την οποία μόνο ο Θεός μπορεί να μας λυτρώσει και να μας σώσει, αν κι εμείς ξυπνήσουμε, μετανοήσουμε και θελήσουμε με ενότητα και αγάπη να πορευτούμε για να αντιμετωπίσουμε αυτές τις νέες προκλήσεις. Το 1940 ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου, ο άδικος πόλεμος βρήκε τους έλληνες τότε ενωμένους γι αυτό και άντεξαν γι αυτό και μεγαλούργησαν . Σήμερα, οι συνθήκες που ζούμε δεν διαφέρουν και πολύ από την κατάσταση του πολέμου. Γιατί η πατρίδα μας μπορεί να μην βρίσκεται σε πόλεμο με εξωτερικούς εχθρούς αλλά καθημερινώς βαλλόμεθα πανταχόθεν και αγωνιζόμεθα να σταθούμε όρθιοι. Με την πίστη στον Θεόν, με την ελπίδα μας στην παναγία την Πονολύτρια και με την δύναμη των αξιών και των ιδανικών αυτής της πατρίδας θα πορευτούμε για να μπορέσουμε και πάλι να βγούμε νικητές από αυτή την μεγίστη πρόκληση των ημερών μας. Μακάρι να μας ελεήσει ο Θεός και να μας λυπηθεί η Παναγία μας, να αποδιώξει τις θλίψεις και τους κινδύνους και να χαρίσει εις την πατρίδα μας και ειρήνη και ενότητα και πίστη, αμήν.»