Η ώρα της αλήθειας για τη λήψη απόφασης περί ψήφου ένταξης ή όχι του Κοσόβου στην UNESCO έχει φτάσει. Με σειρά άρθρων μας έχουμε ταχθεί υπέρ αρνητικής στάσης, όμως περιθώριο για το αντίθετο θα πρέπει να δώσουν μόνο σοβαρά ανταλλάγματα από τους ενδιαφερόμενους, τις ΗΠΑ και την ΕΕ. Είναι γεγονός ότι πρόκειται για σοβαρό διπλωματικό δίλημμα που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση, καθώς πρόκειται για απόφαση με πολλές πολιτικές και διπλωματικές συνέπειες.
Για την Σερβία θετική ψήφος σημαίνει αναγνώριση του κράτους, οι ΗΠΑ πιέζουν την Αθήνα να ψηφίσει υπέρ, τα Τίρανα και η Πρίστινα περιμένουν με αγωνία, ενώ πολλοί στην Αθήνα και σε χώρες της περιοχής εκτιμούν πως η όποια απόφαση της Ελλάδας μπορεί να δημιουργήσει νέα δεδομένα στις σχέσεις με το Βελιγράδι και το αλβανικό στοιχείο στα Bαλκάνια και να επηρεάσει τις διπλωματικές διεργασίες στην περιοχή.
Είναι πάντως αυτονόητο ότι πιθανή θετική ψήφος αποτελεί ένα βήμα προς την αναγνώριση, αλλά αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι η Ελλάδα θα κάνει και το τελικό βήμα τόσο εύκολα. Παράλληλα, αναπτύσσεται έντονο παρασκήνιο και προκαλεί προβληματισμό το γεγονός ότι, ενώ το θέμα ανέκυψε τυπικά στις 14 Ιουλίου με την επίσκεψη του υπουργού Εξωτερικών, Νίκου Κοτζιά, στην Πρίστινα, μέχρι σήμερα, η κυβέρνηση δεν έχει καταφέρει να πάρει απόφαση.
Εν τω μεταξύ σύμφωνα με πηγές της ε/φ Καθημερινή, το υπόψη θέμα συζητήθηκε στην πρόσφατη συνεδρίαση του ΚΥΣΕΑ την περασμένη Τρίτη. Στη συνεδρίαση αυτή, έγινε συζήτηση για τη στάση που θα τηρήσει η κυβέρνηση στην UNESCO, όπου θα γίνει η ψηφοφορία μέχρι το τέλος του μήνα για την αποδοχή ή την απόρριψη της αίτησης του Κοσσόβου. Το ΚΥΣΕΑ δεν κατάφερε να καταλήξει σε απόφαση, κάτι που σημαίνει ότι τις επόμενες ημέρες η πίεση θα αυξηθεί. Είχε προηγηθεί στις 7 Οκτωβρίου τηλεφωνική επικοινωνία του κ. Τσίπρα με τον Σέρβο ομόλογο του κ. Βούτσιτς, κατά την οποία ο δεύτερος είχε θέσει το θέμα της ελληνικής στάσης στην UNESCO, ζητώντας από τον κ. Τσίπρα να μην υποστηρίξει το αίτημα του Κοσσόβου.
Ο πρωθυπουργός όμως απέφυγε να δεσμευθεί, ωστόσο υπενθύμισε στον κ. Βούτσιτς τη στάση του Βελιγραδίου στο θέμα της ΠΓΔΜ, δεδομένου ότι η Σερβία ήταν από τις πρώτες χώρες που την αναγνώρισαν με το συνταγματικό της όνομα και επί της ουσίας είναι η χώρα που δημιούργησε το πρόβλημα εδώ και δεκαετίες και συνεχίζει να το έχει στη διπλωματική της ατζέντα.
Θεωρούμε ότι το θέμα είναι κορυφαίο και όποια απόφαση θα αναδιατάξει το σκηνικό συμμαχιών στα Βαλκάνια. Η απόφαση που θα προκριθεί πάντως επιμένουμε θα πρέπει να έχει ισχυρά ανταλλάγματα, ως προς τα ανοιχτά θέματα της Ελλάδας με τους ενδιαφερόμενους αλλά και τους υποστηρικτές τους και τέτοια υπάρχουν πολλά.
Χρήστος Καλογερόπουλος – Βαλκάνιος
Στρατηγικός Αναλυτής
Εξειδικευμένος σε Θέματα Διεθνούς Ασφάλειας
στη ΝΑ Μεσόγειο