ΣΑΒΒΑΣ ΚΑΛΕΝΤΕΡΙΔΗΣ
Τον Ιανουάριο του 2015 η κ. Τασία Χριστοδουλοπούλου, ο σύντροφός της κ. Δρίτσας, ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας και οι συνιστώσες εκείνες του ΣΥΡΙΖΑ που θεωρούν ότι οι έννοιες έθνος, πατρίδα, ελληνισμός, Ελλάδα και σύνορα είναι ταυτισμένα με τον εθνικισμό, χρησιμοποίησαν τους πρόσφυγες και τους μετανάστες ως «όπλο» για να γκρεμιστούν τα προαναφερθέντα… εθνικιστικά στερεότυπα.
Φυσικά, ορισμένοι εξ αυτών χρησιμοποίησαν τους πρόσφυγες και ως την «κότα που κάνει τα χρυσά αυγά», αφού από τη… φάμπρικα που έχει στηθεί γύρω από το Προσφυγικό στήνεται στην ουσία ένα παρακράτος, που χρηματοδοτείται με πακτωλό χρημάτων και από την ΕΕ και από τον κρατικό προϋπολογισμό.
Όλοι αυτοί, όταν άνοιξαν τα σύνορα και κατέστησαν την Ελλάδα τον πιο ελκυστικό προορισμό για πρόσφυγες και μετανάστες παγκοσμίως, δεν σκέφτηκαν ούτε στιγμή αν υπάρχουν υποδομές που θα υποδεχτούν και θα φροντίσουν τις 850.000 ψυχές που στοιβάχτηκαν στην Ελλάδα το 2015, αν και πόσοι από αυτούς θα πνιγούν στα νερά του Αιγαίου, αν και πόσα από τα παιδιά των ανθρώπων αυτών θα εκπορνευτούν, ως αποτέλεσμα της έλλειψης δομών και παράδοσης υποδοχής και ομαλής ενσωμάτωσης των ανθρώπων αυτών στην ελληνική κοινωνία.
Όταν έντρομοι όλοι αυτοί είδαν το εθνικό και ανθρωπιστικό έγκλημα που διέπραξαν με την αβελτηρία τους, έσπευσαν να συνυπογράψουν ό,τι ακριβώς δαιμονοποιούσαν πριν αναλάβουν την εξουσία.
Υπέγραψαν τη συμφωνία επαναπροώθησης των προσφύγων και των μεταναστών στην Τουρκία, διαδικασία της οποίας η νομιμότητα αμφισβητείται και από τους ίδιους. Είναι κι αυτό ένα από τα νέα ήθη της Αριστεράς. Υπογράφω και συνεχίζω να καταγγέλλω αυτά που υπέγραψα, παίρνω περιοριστικά μέτρα που βγάζουν τον κόσμο στους δρόμους και δηλώνω ότι είμαι με ΚΑΙ με τους διαδηλωτές, υπογράφω μνημόνιο και ομολογώ ότι ένιωσα όπως όταν κατουρήθηκα στο σχολείο. Πάντως υπογράφω.
Όσον αφορά την καταστροφική πολιτική των ανοικτών συνόρων, αφού οι ευαίσθητοι σύντροφοι του ΣΥΡΙΖΑ στις 25 Ιανουαρίου άνοιξαν ταυτοχρόνως έναν κύκλο, τώρα τον έκλεισαν και εφαρμόζουν πλέον ακριβώς εκείνη την πολιτική που καθύβριζαν από το πρωί ως το βράδυ, την πολιτική των επαναπροωθήσεων, ενώ την ίδια στιγμή η… φάμπρικα των ΜΚΥΟ δουλεύει κανονικότατα.
Είναι αυτό που λέμε «και η πίτα σωστή και ο σκύλος χορτάτος»…
Πάμε τώρα στον άλλον που χρησιμοποιεί τους πρόσφυγες και τους μετανάστες σαν όπλο.
Μιλάμε για τον Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος πλέον δεν τηρεί κανένα πρόσχημα και εκβιάζει την ΕΕ με όπλο το Προσφυγικό.
Ενώ στη σχετική συμφωνία αναφέρεται ότι η Τουρκία πρέπει να ικανοποιήσει 32 όρους για να αρθεί η βίζα για τους Τούρκους πολίτες, τώρα έρχεται ο Ερντογάν να απειλήσει ανοικτά την ΕΕ, ζητώντας να οριστεί ημερομηνία εφαρμογής της άρσης της βίζας, χωρίς καν να δέχεται να συζητήσει για τους 32 όρους της συμφωνίας.
Είναι βλέπετε κι αυτή μια εκδοχή του «και η πίτα σωστή και ο σκύλος χορτάτος…»
Όσο κι αν σε όλα τα παραπάνω, και στις δυο περιπτώσεις, συνυπάρχει το τραγικό με το γελοίο, θα πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι πλέον το Προσφυγικό μετατρέπεται σε μείζον εθνικό πρόβλημα.
Και αν όντως ο Ερντογάν κάνει πράξη την απειλή του, αυτός που θα υποστεί τη μεγαλύτερη ζημιά θα είναι πρώτα η Ελλάδα και μετά η Ιταλία.
Η ΕΕ αυτό που θα κάνει είναι να δώσει μερικά ψίχουλα, για να τραφεί μ’ αυτά το κομματικό παρακράτος, το οποίο μετ’ ου πολύ θα μετατραπεί σε ορατή απειλή για τη δημοκρατία στην Ελλάδα.
Τι πρέπει να γίνει.
Επειδή η ΕΕ με τους φράχτες και τα άλλα περιοριστικά μέτρα στην ουσία έχει φροντίσει να προφυλαχτεί, η Ελλάδα πρέπει να κάνει δικό της εθνικό σχέδιο –όσο κι αν η λέξη προκαλεί αλλεργία στους εθνομηδενιστές της κυβέρνησης– για την αντιμετώπιση της κρίσης.
Να φροντίσει να συγκροτήσει ένα επιχειρησιακό σχέδιο προστασίας των θαλάσσιων συνόρων και εντοπισμού των προσφύγων στις απέναντι ακτές, άμεσης καταγγελίας των οργανωμένων –από πλευράς του τουρκικού κράτους– ροών στους θεσμούς της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, πολιτική και διπλωματική πανστρατιά από κυβέρνηση και κόμματα για να αποκρούσουμε την επίθεση που δεχόμεθα, με τον εχθρό να έχει συνεργάτες εντός των πυλών.
Εθνικό σχέδιο και εθνική πανστρατιά, για να προστατέψουμε την πατρίδα μας.