Το εφώδ, το κείμενο των εβδομήκοντα το αναφέρει ως επωμίδα. Το άμφιο αυτό θεωρείτο το πιο ιερό από τα ιερατικά άμφια και ήταν το σύμβολο της ιερατικής διακονίας. Ήταν ένα είδος γιλέκου που αποτελείτο από δύο μέρη, το ένα κάλυπτε το στήθος και το άλλο την πλάτη. Και τα δύο μέρη ενώνονταν μεταξύ τους στους ώμους με δύο ταινίες και στη μέση με κεντητή ζώνη.e-amfia new products
Το εφώδ είναι φτιαγμένο από χρυσό, υάκινθο, πορφυρό, διπλά βαμμένο κόκκινο και λεπτό λινό, έτσι ώστε να φαίνεται η ποικιλία των αρετών για τις οποίες πρέπει να διακρίνεται ο ιερέας.
Στην ενδυμασία του ιερέα το χρυσό είναι πιο περίλαμπρο από οτιδήποτε άλλο, διότι ο ιερέας πρέπει να λάμπει στη σοφία περισσότερο από όλους τους άλλους. Ο υάκινθος, λαμπρός με τα χρώματα του ουρανού , συμβολίζει το γεγονός ότι ο ιερέας δεν πρέπει να παραμένει σκυμμένος στα γήινα, αλλά να ανυψώνεται προς την αγάπη των ουρανίων. Με το χρυσό και το γαλάζιο της ενδυμασίας αναμιγνύεται επίσης και το πορφυρό.
Αυτό συμβολίζει ότι η καρδιά του ιερέα, (αφού ελπίζει για τα υψηλά τα οποία κηρύττει), πρέπει να απωθεί ακόμα και την παραμικρή υπόνοια κακίας.
Στο χρυσό, γαλάζιο και πορφυρό προστίθεται το διπλά βαμμένο κόκκινο, για να δηλώσει ότι στα μάτια του Κριτή της καρδιάς οι αρετές πρέπει να συνοδεύονται κι από φιλανθρωπία και ό,τι είναι περίλαμπρο εξωτερικά πρέπει στα μάτια του Κριτή να φωτίζεται εσωτερικά από τη φλόγα της αγάπης που πηγάζει από την καρδιά.
Επιπλέον, επειδή αυτή η φιλανθρωπία αγκαλιάζει και το Θεό και τον πλησίον, η ακτινοβολία της έχει διπλή χροιά. Επομένως, αυτός ο οποίος θαυμάζει την ομορφιά του Δημιουργού αλλά παραμελεί τη φροντίδα του πλησίον, ή αυτός ο οποίος ασχολείται με τη φροντίδα του πλησίον τόσο, ώστε να αδιαφορεί για τη θεϊκή αγάπη, με το να παραμελεί κάποιο απ’ αυτά τα δύο, δε γνωρίζει τί σημαίνει να έχει διπλά βαμμένο κόκκινο στη διακόσμηση του εφώδ.
Η Ιερ. Στολή στην Καινή Διαθήκη.
Στην Καινή Διαθήκη, σε αντίθεση με την Παλαιά, υπάρχει εντυπωσιακά περιορισμένη χρήση των χρωμάτων, πράγμα το οποίο δεν οφείλεται τόσο σε μια συνειδητή αποστροφή του κόσμου των χρωμάτων,αλλά κυρίως στην εσωτερική ανάγκη να αποτυπωθεί το κριτήριο για την κρίση των πραγμάτων από τον επουράνιο κόσμο και από την άκρη του κόσμου .
Έτσι εξηγείται ότι κυριαρχεί το λευκό, το χρώμα του φωτός κι επομένως της φωτεινότητας και των εσχάτων όντων, κι ότι η χρήση του επικεντρώνεται στον Ιησού και στις μορφές της Αποκάλυψης . Τα ενδύματα του Ιησού της Μεταμορφώσεως γίνονται «άσπρα σαν το φως » ή «σαν το χιόνι, όσο κανένας βαφέας δεν μπορεί να τα κάνει
τόσο άσπρα».
Ο Ιησούς από την πλευρά του αναγνωρίζει τα φυσικά χρώματα ως δεδομένα. Κατά την προσφορά δείπνου στους πέντε χιλιάδες τους δίνει την εντολή να καθίσουν στο πράσινο γρασίδι . Την απαγόρευση του όρκου στο κεφάλι, την δικαιολογεί με τον ισχυρισμό ότι κανένας άνθρωπος, δεν μπορεί να κάνει «ούτε μια τρίχα μαύρη ή άσπρη », δηλαδή κανείς δεν έχει την ικανότητα να επέμβει στη φυσική τάξη, στην οποία ανήκουν τα χρώματα.
Στο διάλογο με τη Σαμαρίτισσα μιλά παραστατικά για τα «άσπρα κι αστραφτερά» κατάλληλα για συγκομιδή, δηλ, ώριμα στάχια . Σε ένα λόγιον, που ακόμη και σήμερα παρακάμπτεται ως «πτερόεις λόγος» προφητεύει στο δρόμο για το σταυρό το τελικό δικαστήριο.
Άκρως παραστατικά διατυπωμένο: τί παραπάνω θα μπορούσε να συμβεί σε ένα ξερό ξύλο, όταν κάποιος έχει ήδη ενεργήσει «στο πράσινο ξύλο» . Όταν ο Ηρώδης μετά την ανάκριση του Ιησού, αφήνει να του φορέσουν ένα λευκό χιτώνα, τον χλευάζει και τον στέλνει πίσω στον Πιλάτο, ίσως να ήθελε κατ’ αυτόν τον τρόπο να τον χαρακτηρίσει ως «αθώο».
Η τοποθέτηση του πορφυρού μανδύα πριν από τη σταύρωση από τον Πιλάτο θα σήμαινε, κατά την εκδοχή αυτή, την αντιμετώπιση του Ιησού ως κατά- δικασθέντος, επειδή σύμφωνα με την αρχαία συνήθεια τοποθετούσαν στους κατάδικους ενόχους πριν την εκτέλεση τους τον πορφυρό βασιλικό μανδύα
Μετά την αποκαθήλωση ο Ιωσήφ της Αριμαθαίας τυλίγει το σώμα του Κυρίου σε άσπιλο (δηλ, άσπρο από τη φύση) λινό ύφασμα . Από τότε συνηθίζεται από τους χριστιανούς το λευκό ύφασμα για τους νεκρούς.
Ο ή οι άγγελοι φορούν στον κενό τάφο του Ιησού ένα ένδυμα λευκό σαν το χιόνι .Ακόμη και στην Ανάληψη του Ιησού παρευρίσκονται δύο «άνδρες ντυμένοι στα λευκά» (άγγελοι) , καθώς κι ένας «άνδρας με ένα ανοιχτόχρωμο ένδυμα» τον οποίο έφερε μαζί του ο Κορνήλιος με τον Πέτρο, ο οποίος τον κατήχησε.
Τέλος και οι «Αποκαλυπτικοί» αναγνωρίζουν τα φυσικά χρώματα. Όταν πέφτει από τον ουρανό φωτιά κι αίμα, τότε καίει πάνω στη γη τα δέντρα και το πράσινο χορτάρι . Σε ένα από τα πρώτα οράματα της Αποκάλυψης εμφανίζεται ο Υιός του Ανθρώπου με κεφάλι και μαλλιά, λευκός σαν μαλλί και χιόνι, με πύρινα μάτια, με πόδια που λάμπουν σαν μέταλλο και πρόσωπο φωτεινό σαν ήλιο.