Πως το εξηγεί αυτό ο Μέγας Βασίλειος.
Αυτούς που αδικούν πρέπει να τους προειδοποιήσουμε για την αμαρτία της ιεροσυλίας, σύμφωνα με την εντολή του Κυρίου: «Εάν ο αδελφός σου αμαρτήσει, πήγαινε και έλεγξε αυτόν και λοιπά» (Ματθ. 18, 15).
Να ζητάμε όμως το δίκιο μας μ᾽ αυτούς σε κοσμικά δικαστήρια απαγόρευσε ο λόγος της θεοσεβείας με το «εάν κάποιος θέλει να κριθή υπό του νόμου, (να κάμη δίκην μαζί σου) και να λάβη τον χιτώνα σου, δος εις αυτόν και το ιμάτιον» (Ματθ. 5, 40) και με το «τολμά κάποιος από σας, έχων κάτι εναντίον του άλλου, να κριθή ενώπιον των αδίκων και όχι ενώπιον των αγίων;» (Α´ Κορ. 6, 1).
Και σ᾽ αυτές δε τις περιπτώσεις ας τους προσκαλέσουμε στην κρίση ενώπιον των αγίων, περισσότερο από ενδιαφέρον για τη σωτηρία του αδελφού παρά για την αφθονία του πλούτου. Γιατί και ο Κύριος, όταν είπε το «εάν σε ακούση», πρόσθετε το «κέρδησες», όχι τον πλούτο, αλλά «τον αδελφό σου» (Ματθ. 18, 15).