14 Απριλίου 1921
Ενα παγόβουνο και η Μοίρα περιμένουν τον Τιτανικό στον Ατλαντικό, να δοκιμάσουν πόσο αβύθιστο πλοίο ήταν… Ένας από τους μάγειρες του πλοίου, ο αρχιφούρναρης Τσαρλς Τζόουιν, καταλαβαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά, έπειτα από ένα δυνατό τράνταγμα· ανεβαίνει στη γέφυρα, όπου μαθαίνει τα δυσάρεστα: ένα παγόβουνο κλπ κλπ.
Ο Τζόουιν με τους βοηθούς του γεμίζουν με καρβέλια ψωμί τις σωσίβιες λέμβους· γνωρίζουν πια τι θα συμβεί και φροντίζουν για τους ναυαγούς.
Όταν ολοκληρώνει το τελευταίο καθήκον του, ο Τζόουιν, έχοντας γνώση ότι δεν υπάρχει θέση γι’ αυτόν σε σωσίβια λέμβο, ως μέλος του πληρώματος και καταλαβαίνοντας ότι ο Τιτανικός έχει πάρει πια ανησυχητική κλίση, αρχίζει να πίνει το ένα ουίσκι μετά το άλλο, νοιώθοντας ότι θα πεθάνει· καταναλώνει δυο μεγάλα μπουκάλια και ανεβαίνει στο κατάστρωμα να βοηθήσει όποιον μπορεί. Όταν κι από το κατάστρωμα δεν έχει να προσφέρει, πηδάει στη θάλασσα.
Ήταν ο τελευταίος από τους επιζώντες που εγκατέλειψαν το πλοίο. Το νερό είναι παγωμένο, δύο βαθμούς κάτω από το σημείο πήξης. Ο Τζόουιν όμως αντέχει, όταν οι άλλοι γύρω του πεθαίνουν από υποθερμία. Το οινόπνευμα- όπως είπε αργότερα- τον κράτησε ζωντανό μέσα στο νερό, μέχρι να τον περισυνελλέξουν από λέμβο που είχε χώρο γι’ αυτόν και να καταλήξουν όλοι μαζί στο «RMS Carpathia», που έφτασε στον τόπο του ναυαγίου τα ξημερώματα. Ο Τζόουιν είχε σώθηκε από την ποσότητα αλκοόλ που τον κράτησε ζεστό.
Δεν σώθηκαν όμως άλλοι 1517 επιβάτες και μέλη του πληρώματος. Πέθαναν στα παγωμένα νερά του Ατλαντικού ξεμέθυστοι και παγωμένοι. Να πούμε ότι ο Τζόουιν είχε επιζήσει και του ναυαγίου του «SS Oregon» το 1886, όμως δεν έγινε γνωστό αν και τότε είχε πιεί τα ουίσκι του.