Την Τρίτη 7 Σεπτεμβρίου το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Πανηγυρικό Εσπερινό και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Γενεσίου της Θεοτόκου Καλοχωρίου.
Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Σήμερον καρπογονείν η χάρις απάρχεται, εμφανίζουσα τώ κόσμω Θεού Μητέρα».
Πρώτη Θεομητορική εορτή η εορτή τού Γενεσίου τής Υπεραγίας Θεοτόκου καί η Εκκλησία μας εορτάζει τό θαυμαστό γεγονός τής γεννήσεως τής Υπεραγίας Θεοτόκου. Καί είναι θαυμαστό τό γεγονός αυτό, διότι η Παναγία Παρθένος γεννήθηκε ανατρέποντας τούς όρους τής φύσεως. Γεννήθηκε από μία μητέρα πού επί χρόνια παρακαλούσε τόν Θεό νά τής χαρίσει ένα παιδί καί βρισκόταν ήδη σέ προχωρημένη ηλικία, ώστε φυσιολογικά ήταν πλέον αδύνατο νά αποκτήσει παιδί.
Σ’ αυτήν ακριβώς τή χρονική στιγμή, πού ήταν ανθρωπίνως αδύνατη η γέννηση ενός παιδιού, γεννάται αυτή πού επρόκειτο νά γίνει η Μητέρα τού Θεού. Γεννάται ως καρπός τής χάριτος τού Θεού πού επεμβαίνει μέ θαυμαστό καί υπέρλογο τρόπο καί πραγματοποιεί τό αδύνατον παρ’ανθρώποις.
Όμως η ενέργεια τής θείας χάριτος δέν αφορά μόνο τή λύση τής στειρώσεως τής αγίας Θεοπρομήτορος Άννης καί τή γέννηση τής Παναγίας Παρθένου. Η Υπεραγία Θεοτόκος δέν είναι μόνον καρπός τής θείας χάριτος, γιατί γεννάται μέ τήν επέμβασή της, αλλά γιατί στό πρόσωπό της η θεία χάρη θέλει νά δείξει σέ όλους τούς ανθρώπους πώς είναι ο κεχαριτωμένος άνθρωπος, ο άνθρωπος πού έχει τή χάρη τού Θεού καί πορεύεται μέ αυτήν στή ζωή του.
Από τήν ημέρα κατά τήν οποία ο Αδάμ καί η Εύα παρήκουσαν τήν εντολή τού Θεού καί εκδιώχθηκαν από τόν παράδεισο, οι άνθρωποι ζούσαν όχι μόνο μακριά από τόν Θεό αλλά καί στερημένοι τής θείας χάριτος. Η γέννηση όμως τής Υπεραγίας Θεοτόκου μέ τήν επέμβαση τής θείας χάριτος αποτελεί τήν απαρχή μιάς νέας περιόδου στή ζωή τού ανθρωπίνου γένους. Η θεία χάρη δέν επεμβάνει μόνο γιά νά πραγματοποιήσει τήν επιθυμία καί τήν παράκληση τών ευσεβών γονέων τής Θεοτόκου, τών αγίων Ιωακείμ καί Άννης, αλλά καί νά εγκαινιάσει στό πρόσωπο τής Παναγίας Παρθένου τό έργο τής θείας προνοίας γιά τή σωτηρία τών ανθρώπων.
«Σήμερον καρπογονείν η χάρις απάρχεται, εμφανίζουσα τώ κόσμω Θεού Μητέρα».
Άν η πρώτη Εύα, η μητέρα τού ανθρωπίνου γένους παρήκουσε τήν εντολή τού Θεού καί παρασύρθηκε στήν αμαρτία, απομακρυνόμενη από τόν Θεό καί απομακρύνοντάς μαζί της όλους τούς ανθρώπους, η νέα Εύα, η Υπεραγία Θεοτόκος, πού γεννάται ως καρπός τής θείας χάριτος, αναδεικνύεται Μητέρα τού Θεού, ο οποίος δείχνει δι’ Αυτής σέ όλο τό ανθρώπινο γένος σέ τί ύψος πνευματικό μπορεί νά φθάσει ο χοϊκός άνθρωπος διά τής χάριτος τού Θεού καί τί μπορεί νά επιτύχει δι’ αυτής.
Γι’ αυτό καί η Εκκλησία μας δέν προβάλλει καί δέν τιμά τό Γενέσιο τής Υπεραγίας Θεοτόκου μόνο ως τό θαυμαστό γεγονός τής γεννήσεως τής Παναγίας Παρθένου πού αξιώθηκε νά γίνει Μητέρα τού Θεού, αλλά καί τιμά καί τήν Παναγία ως τό πρότυπο τού νέου ανθρώπου, τού κατά Θεόν ανθρώπου, τού ανθρώπου πού ζεί καί ενεργεί μέ τή χάρη τού Θεού.
Ποιά είναι όμως τά χαρακτηριστικά γνωρίσματα τού ανθρώπου πού έχει τή χάρη τού Θεού στή ζωή του; Μάς τά υποδεικνύει η Υπεραγία Θεοτόκος μέ τή ζωή της.
Τό πρώτο είναι η προσευχή. Η Παναγία μας γεννήθηκε μέσα στήν προσευχή, τήν προσευχή τών ευσεβών γονέων της, τών αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ καί Άννης, καί τήν προσευχή τους τή συνέχισε καί η ίδια κατά τήν παραμονή της στά Άγια τών Αγίων αλλά καί σέ όλη τήν υπόλοιπη ζωή της μέχρι τήν Κοίμησή της. Η προσευχή, η επικοινωνία δηλαδή μέ τόν Θεό, είναι αυτή πού ανοίγει τόν δίαυλο τής θείας χάριτος, γιατί ο άνθρωπος πού τήν ζητά, τήν λαμβάνει, όταν καί όποτε ο Θεός κρίνει ότι είναι πρός τό συμφέρον του.
Τό δεύτερο χαρακτηριστικό είναι η ταπείνωση. «Ταπεινοίς δίδωσι χάριν» ο Θεός, λέγει η Αγία Γραφή. Καί η Υπεραγία Θεοτόκος διακρίθηκε γιά τήν ταπείνωσή της. Ποτέ δέν επεδίωξε τιμές καί δόξες, ποτέ της δέν καυχήθηκε ότι αυτή ήταν η Μητέρα τού Θεού. Ζούσε μέσα στήν ταπείνωση, γι’ αυτό καί ο Θεός όχι μόνο τής έδωσε τή χάρη του αλλά καί τήν αξίωσε νά γίνει Μητέρα του ως «κεχαριτωμένη» περισσότερο από κάθε άλλη γυναίκα στόν κόσμο.
Καί τό τρίτο χαρακτηριστικό είναι η υπακοή στό θέλημα τού Θεού. Η Υπεραγία Θεοτόκος ταύτισε τό θέλημά της μέ τό θέλημα τού Θεού καί ήταν πάντοτε υπάκουη στίς εντολές του, υπάκουη καί όταν τής εμπιστεύθηκε τή μεγάλη αποστολή, νά γίνει συνεργάτις τού Θεού στή σωτηρία τών ανθρώπων. Η απάντησή της «ιδού η δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά τό ρήμα σου», δέν ήταν μία ευκαιριακή απάντηση, αλλά ήταν ο τρόπος μέ τόν οποίο ζούσε καί πολιτευόταν η Υπεραγία Θεοτόκος.
Τιμώντας καί εμείς σήμερα τό Γενέσιό της, άς προσπαθήσουμε νά μιμηθούμε τά τρία αυτά χαρακτηριστικά τής Παναγίας μας, τής Κυρίας Θεοτόκου, τήν προσευχή, τήν ταπείνωση καί τήν υπακοή, γιά νά έχουμε τή χάρη τού Θεού στή ζωή μας καί νά αξιωθούμε διά τών πρεσβειών της καί τής σωτηρίας μας, διότι τότε μόνο θά τιμήσουμε πραγματικά τήν Παναγία μας. Γιατί μάθαμε νά τρέχουμε καμιά φορά στίς εκκλησίες, νά ανάβουμε τά κεριά, νά πηγαίνουμε τά πρόσφορα, αλλά η ζωή μας απέχει, απέχει από τή ζωή τής Παναγίας, από τή ζωή τών αγίων.
Άν πράγματι θέλουμε νά τούς τιμήσουμε, νά ξέρουμε ότι η μεγαλύτερη τιμή είναι η ζωή μας νά ταυτίζεται μέ τή ζωή τής Υπεραγίας Θεοτόκου καί τών αγίων. Διότι καί αυτοί ήταν άνθρωποι σάν καί μάς, καί αυτοί είχαν πειρασμούς καί αυτοί είχαν δυσκολίες, όμως μέ τήν ταπείνωση καί μέ τή σχέση μέ τόν Θεό, κατόρθωσαν νά τά υπερπηδήσουν όλα αυτά καί νά ζήσουν τήν εν Χριστώ ζωή. Έτσι καί εμείς, λοιπόν, άν θέλουμε πράγματι νά τιμήσουμε τήν Παναγία μας, άς προσπαθήσουμε νά ομοιάσουμε τή ζωή της.
ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ
Τα σχόλια είναι κλειστά.