Το Σάββατο 18 Ιουνίου το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον εσπερινό της εορτής των Αγίων Πάντων και κήρυξε το θείο Λόγο στην ομώνυμη πανηγυρίζουσα Ιερά Μονή στη Βέροια.
Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του τόνισε:«Δεύτε άπαντες πνευματικώς ευφρανθώμεν, επί τή μνήμη τών Αγίων· ιδού γάρ παραγέγονε πλουτοποιά ημίν χαρίσματα κομίζουσα».
Αύριο, Κυριακή μετά τήν Πεντηκοστή, η Εκκλησία μας μνημονεύει πάντας τούς Αγίους της. Μνημονεύει καί τιμά «τούς τόν δρόμον τελέσαντας καί τήν πίστιν τηρήσαντας» πρωτοτόκους εν ουρανοίς αδελφούς μας, τούς προστάτες καί εφόρους τού Ιερού αυτού Κοινοβίου, τούς οποίους ήλθαμε νά τιμήσουμε κι εμείς μαζί μέ τόν χορό τών ευσεβών μοναζουσών του.
Ήλθαμε όμως συγχρόνως καί γιά νά ευφρανθούμε πνευματικά, κατά τήν παρότρυνση τού ιερού υμνογράφου. Διότι η μνήμη καί η τιμή τών αγίων αποτελεί γιά κάθε πιστό, ιδιαιτέρως όμως γιά όσους έχουν αφιερώσει τή ζωή τους στόν Χριστό, απαρνούμενοι τά τερπνά καί ηδέα τού κόσμου, πηγή ακένωτο πνευματικής ευφροσύνης.
Ποιός είναι όμως ο λόγος γιά τόν οποίο η μνήμη τών αγίων καί, κατά μείζονα λόγο, η μνήμη πάντων τών Αγίων ευφραίνει πνευματικά τίς ψυχές μας;
Τό εύλογο αυτό ερώτημα δέν τό αφήνει αναπάντητο ο ιερός υμνογράφος, αλλά δίδει τήν εξήγηση η οποία είναι απαραίτητη καί γιά νά κατανοήσουμε τή σημασία τής μνήμης τών αγίων, αλλά καί γιά νά αποκομίσουμε τήν ωφέλεια πού προέρχεται από αυτήν.
«Ιδού γάρ παραγέγονε πλουτοποιά ημίν χαρίσματα κομίζουσα», ψάλαμε πρό ολίγου.
Η πνευματική χαρά καί απόλαυση, τήν οποία απολαμβάνουμε τιμώντας τή μνήμη τών αγίων, δέν είναι εκ τού κόσμου τούτου. Δέν είναι ούτε η χαρά καί η ευφροσύνη, τήν οποία αισθανόμεθα από τήν παρουσία ευλαβών προσκυνητών, κληρικών καί λαϊκών, ή καλλίφωνων ιεροψαλτών. Δέν είναι ούτε η χαρά καί η ευφροσύνη, τήν οποία προσφέρει ο σεμνός στολισμός, τό τελετουργικό, οι ωραίοι ύμνοι ή η κατανυκτική ατμόσφαιρα. Όλα αυτά είναι ευχάριστα καί χρήσιμα, δέν παύουν όμως νά παρέρχονται μετά τό πέρας τής εορτής καί νά εκλείπουν χωρίς νά αφήνουν στήν ψυχή τήν χαρά καί τήν πνευματική ευφροσύνη, η οποία αναπαύει τόν αγωνιζόμενο πιστό καί τόν ενισχύει γιά νά συνεχίσει τήν προσπάθειά του καί νά αντιμετωπίσει τίς δυσκολίες καί τίς αντιξοότητες, τούς πειρασμούς καί τίς δοκιμασίες πού συναντά στή ζωή του αποτελεσματικότερα.
Η πνευματική χαρά καί ευφροσύνη τήν οποία μάς καλεί ο ιερός υμνογράφος νά απολαύσουμε προέρχεται από τά «πλουτοποιά χαρίσματα», τά οποία κομίζει η μνήμη τών αγίων.
Καί ποιά είναι αυτά;
Είναι η ζωή καί οι αρετές τών αγίων μας, είναι οι κόποι καί οι αγώνες τους οι ασκητικοί, είναι τά μαρτύρια καί οι διωγμοί τούς οποίους υπέστησαν, είναι η χάρη καί η ευλογία τού Θεού τήν οποία έλαβαν, είναι ο ίδιος ο Χριστός ο οποίος ενοίκησε στήν ψυχή τους καί τήν αγίασε καί τήν θέωσε καί τήν έκανε κατοικητήριό του.
Αυτός είναι ο πλούτος τών αγίων τής Εκκλησίας μας. Αυτά είναι τά πλουτοποιά χαρίσματά τους, αυτά δηλαδή τά οποία παράγουν πλούτο, πλούτο πνευματικό, καί στίς ψυχές εκείνων πού τούς τιμούν.
Καί πώς μπορούμε νά αποκτήσουμε αυτά τά πλουτοποιά χαρίσματα γιά νά γεμίσουμε καί τή δική μας ψυχή;
Μάς τό διευκρινίζει ο ουρανοφάντωρ Μέγας Βασίλειος λέγοντας: «Μακάρισον γνησίως τόν μαρτυρήσαντα, ίνα γένη μάρτυς τή προαιρέσει καί εκβής χωρίς διωγμού, χωρίς πυρός, χωρίς μαστίγων τών αυτών εκείνοις μισθών ηξιωμένος».
Δέν λέγει απλώς «μακάρισον», αλλά «μακάρισον γνησίως». Καί τί σημαίνει γνησίως; Σημαίνει, όπως τό έκαναν καί οι ίδιοι οι άγιοι, οι οποίοι αξιώθηκαν νά φθάσουν στήν αγιότητα, ο καθένας από τόν δικό του δρόμο. Άλλος μέ τό μαρτύριο, άλλος μέ τήν άσκηση, άλλος μέ τό κήρυγμα, άλλος μέ τήν υπομονή, μέ τήν υπακοή καί τή σιωπή, άλλος σέ μικρό χρονικό διάστημα καί άλλος μετά από πολλά χρόνια. Όλοι όμως έκαναν τό ίδιο, έκαναν πραγματικότητα αυτό πού περιγράφει ο πρωτοκορυφαίος απόστολος Παύλος: «ζώ δέ ουκέτι εγώ, ζή δέ εν εμοί Χριστός». Δέν έζησαν μέ τόν Χριστό, αλλά άδειασαν τήν ψυχή τους από ό,τι υπήρχε μέσα της, λάθη, πάθη, αδυναμίες, εγωισμούς, κακίες, μικρότητες, ακόμη καί αρετές, γιά νά ζήσει μέσα τους ο Χριστός. Αυτό θά πρέπει νά κάνουμε καί εμείς, εάν θέλουμε, τιμώντας τή μνήμη τών αγίων, νά απολαύσουμε τά πλουτοποιά χαρίσματά τους.
Συχνά αγωνιζόμεθα νά αποκτήσουμε αρετές, αγωνιζόμεθα νά προοδεύσουμε πνευματικά, αλλά είτε δέν διαπιστώνουμε πρόοδο είτε αισθανόμεθα κόπωση από τήν προσπάθεια είτε απουσία χαράς καί αναπαύσεως. Καί ο λόγος είναι ότι όλα όσα κάνουμε, τά κάνουμε αφ’ εαυτών, τά κάνουμε μέ τίς δικές μας προϋποθέσεις, μέ τά δικά μας δεδομένα, έχοντας κρατούμενα μέσα μας, έχοντας κάπου μέσα στήν ψυχή μας, στή σκέψη μας, τό δικό μας θέλημα.
Όμως οι άγιοι Πάντες, τούς οποίους τιμούμε καί επικαλούμεθα τήν χάρη τους, αγίασαν, γιατί άδειασαν τήν ψυχή τους από τά πάντα γιά νά τήν γεμίσει ο Χριστός, γιά νά ζεί μέσα τους αποκλειστικά ο Χριστός. Γιατί αυτό είναι αγιότητα. Είναι η ζωή μας, νά είναι ζωή τού Χριστού, νά είναι η ζωή τών αγίων Πάντων.
Καί τή ζωή αυτή μπορούμε νά τή ζήσουμε καί εμείς μέ τή χάρη τους, άν όμως προηγουμένως αγωνιζόμεθα νά αδειάσουμε τήν ψυχή μας από οτιδήποτε άλλο, γιά νά δεχθούμε τά πλουτοποιά χαρίσματά τους, πού είναι πρόθυμοι νά προσφέρουν σέ όλους όσους τούς τιμούμε καί απόψε καί αύριο. Διότι έτσι μόνο θά τούς τιμήσουμε όντως, αλλά καί θά αξιωθούμε καί τού αγιασμού, τού οποίου αξιώθηκαν καί εκείνοι.
ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ
