1η Επιστολή
Ο δειλός στρατιώτης είναι άδοξος, απαρρησίαστος, κατησχυμμένος, ουδεμία αίτησίς του φθάνει εις τα ώτα του βασιλέως, ενώ του ανδρείου, μόνον το όνομά του να αναγγελθή, εν τω άμα επιτυγχάνεται η εκπλήρωσις των αιτημάτων του!
Ω υψηλή παρρησία, που στολίζεις τον ανδρείον αγωνιστήν, ποίος δεν επιθυμεί ταύτην; Και όμως η αμέλεια, ιδίως εις την προσευχήν, την σκορπίζει εις τους τέσσαρας ανέμους και αφήνει τον άνθρωπον γυμνόν.
Πόσον μάλλον ημείς πρέπει να δοξασθώμεν ως ανδρείοι, διότι αγγελικόν φέρομεν σχήμα και ενόρκως υπεσχέθημεν εις τον βασιλέα των βασιλευόντων, ζωήν ή θάνατον, όχι αμέλειαν και λιποταξίαν, αλλά δια του αγώνος και της βίας ας φέρωμεν την τελικήν κατατρόπωσιν εις τον εχθρόν του Θεού και της ψυχής μας.
2η Επιστολή
Δια τον φόβον που σε καταλαμβάνει την νύκτα κ.λ.π. είναι εκ του πειρασμού, θα τον νικήσης με την πίστιν προς τον Θεόν. Δηλαδή να σκέπτεσαι ότι ο Θεός είναι πανταχού παρών. «Εν τω Θεώ ζώμεν και κινούμεθα και εσμέν» ( Πρ. 17,28 ) και ότι χωρίς να επιτρέψη κάτι ο Θεός, δεν γίνεται. Και μέσα εις τον διάβολον και εις τα θηρία, αν ευρεθώμεν εκεί είναι ο Θεός! Continue reading
Τα σχόλια είναι κλειστά.