Γράφει ο Γιώργος Αναγνωστόπουλος
Αν θες να καταλάβεις έναν λαό πρέπει να διαβάσεις την Ιστορία του, εκεί θα τα βρεις όλα. Στην εγκληματολογία, όταν ψάχνουν για έναν επικίνδυνο εγκληματία, έχουν ειδικούς που φτιάχνουν το ψυχολογικό του προφίλ, ώστε να τον καταλάβουν καλύτερα, να προβλέψουν τις επόμενες κινήσεις του και τελικά να τον συλλάβουν.
Νομίζω ότι θα έπρεπε να δημιουργηθούν Profilers και για τους λαούς (οι μεγάλες δυνάμεις έχουν, αλλά όχι και πολύ καλούς…), θα ήταν εξαιρετικά χρήσιμο, θα εξηγούσε συμπεριφορές και εμμονές που σε πρώτη ανάγνωση φαίνονται ανεξήγητες η παράλογες.
Ας κάνουμε λοιπόν τον Profiler για τους Ελβετούς, που τόση πολλή κουβέντα γίνεται γι’ αυτούς τελευταία λόγω του δημοψηφίσματος.
Οι Ελβετοί είναι ένας σκληρός ορεινός λαός, συνηθισμένος στις κακουχίες και τις στερήσεις. Κατά την διάρκεια του Μεσαίωνα, η ανέχεια και η φτώχεια τους έκανε να γίνουν μισθοφόροι και να ακολουθήσουν το ευγενές αυτό επάγγελμα για πολλούς αιώνες (με εξαιρετική φήμη ως μαχητές, πειθαρχημένοι και πιστοί).
Ανέπτυξαν δε μία ψυχωτική σχέση με την εργασία και το χρήμα (οι Σκωτσέζοι που έχουν «το όνομα» μπροστά τους είναι… σπάταλοι), αλλά ανέπτυξαν και άλλες εθνικές ψυχώσεις όπως το θέμα της ουδετερότητας (δεν είναι καν μέλος του ΟΗΕ), της φοβίας πυρηνικής επίθεσης (δεν δίνεται πολεοδομική άδεια χωρίς να υπάρχει πρόβλεψη ατομικού καταφυγίου ακόμη και για μονοκατοικίες!), εθνικής άμυνας (ξοδεύουν μεγάλα ποσά σε εξοπλισμούς παρόλα τα 500 χρόνια ειρήνης) και υπηρετούν μέχρι τα γεράματα (εν ενεργεία, πρώτη εφεδρεία, δεύτερη εφεδρεία, πολιτική άμυνα).
Η Ελβετία ήταν δέσμια του γεωγραφικού της αναγλύφου, το κεντρικό της ορεινό σύμπλεγμα έκανε σχεδόν αδύνατη την επικοινωνία μεγάλων τμημάτων της χώρας. Ειδικά τον χειμώνα με τα χιόνια (μιλάμε για 10 με 11 μήνες), ο αποκλεισμός ήταν πλήρης στα ορεινά περάσματα και αν προσθέσετε ότι η επικοινωνία στην ενδοχώρα γινόταν από μονοπάτια και όχι από δρόμους λόγω ορεινών όγκων, έκανε το εμπόριο με τους γείτονες πιο εύκολο από το εμπόριο και τις συναλλαγές μεταξύ τους.
Αυτό ανάγκασε τις διάφορες περιοχές της Ελβετίας να αναπτύξουν περισσότερους δεσμούς με τους γείτονές τους και βέβαια σαν συνέπεια να υιοθετήσουν τη γλώσσα των γειτόνων και να εγκαταλείψουν την εθνική τους γλώσσα που είναι τα Ρωμανικά (Λατινική διάλεκτος), που σήμερα μιλιούνται μόνο από ορισμένες ορεινές κοινότητες.
Αυτή η φυσική ιδιομορφία πρέπει να συνέβαλε στο γεγονός και της μη σημαντικής ανάπτυξης πολιτισμού από τους Ελβετούς, αλλά παρόλα αυτά, ως πρακτικοί άνθρωποι ανέπτυξαν πολύ τεχνολογία.
Κάτι άλλο που το οφείλουμε στους Ελβετούς είναι η μοντέρνα τραπεζική ανάπτυξη και οι σημερινές επιμέρους τραπεζικές πρακτικές, όπως οι επενδύσεις, διαχείριση περιουσίας, Private Banking κ.λπ.
Το να λες οπουδήποτε, ότι η Ελβετία ήταν μια σχετικά φτωχή χώρα μέχρι τις αρχές του ’50, για τους περισσότερους μοιάζει τρελό, γιατί έχουν συνδέσει την Ελβετία με την πολυτέλεια και την ευμάρεια. Όταν λέμε «φτωχή», εννοούμε τη χώρα και τον πολύ κόσμο, αλλιώς χρήμα υπήρχε πάντα στην Ελβετία και μάλιστα πολύ, μόνο που ήταν στα χέρια λίγων εταιρειών.
Οι περισσότεροι έχουν συνδέσει την Ελβετία με τις τράπεζες, τις σοκολάτες, τα ρολόγια και τον τουρισμό και αγνοούν ότι η Ελβετία των 7 εκατ. κατοίκων είναι παγκοσμίως ηγέτιδα δύναμη στα χημικά και φαρμακευτικά προϊόντα, στις εταιρείες τροφίμων και στην εξειδικευμένη βαριά βιομηχανία (ηγέτης στις εργαλειομηχανές και στα βιομηχανικά ρομπότ).
Οι Ελβετοί δεν είναι πιο έξυπνοι από τους άλλους, απλά είναι ένας λαός εξαιρετικά πρακτικός, εργατικός, λογικός, μεθοδικός, υπομονετικός, επίμονος και το πιο σημαντικό τελειομανής. Πλην της εργατικότητας, είναι το ακριβώς αντίθετο από εμάς.
Οι Ελβετοί γνωρίζοντας ότι έχουν ανταγωνιστικό μειονέκτημα έναντι των γειτόνων τους αποφάσισαν ότι ο μόνος τρόπος να ξεπεράσουν αυτό το πρόβλημα, ήταν να παράγουν προϊόντα της καλύτερης δυνατής ποιότητας. Η εξαιρετική ποιότητα ενός προϊόντος αυτόματα παραμερίζει η εξαφανίζει την σημαντικότητα του παράγοντα τιμής.
Είναι χαρακτηριστικό ότι οι Ελβετοί κοιτάνε υποτιμητικά τους Γερμανούς και την Γερμανία, ως ανοργάνωτους, ψιλοτεμπέληδες που παράγουν… δευτεράντζες, καταλαβαίνεται πως βλέπουν τους υπόλοιπους! Ο Ελβετός έχει μία σχέση μυστικιστική με την δουλειά, η δουλειά και το χρήμα είναι η πραγματική του θρησκεία.
Στο θέμα της δουλειάς μην φανταστείτε βέβαια ότι ο Ελβετός είναι ένας τύπος σαν τον Βέγγο ή τον Τσάρλι Τσάπλιν στις ομώνυμες ταινίες. Το πόσο δουλεύει ο Ελβετός το καταλαβαίνεις στο τέλος της ημέρας, από τον όγκο και την ποιότητα της δουλειάς που έβγαλε.
Υπάρχουν πολλά ανέκδοτα για τους Ελβετούς, όπως πάντα άλλα είναι κακεντρεχή και άλλα είναι χαρακτηριστικά τους. Ένα χαρακτηριστικό τους είναι ότι αν σε ένα τραπέζι κάθονται πολλοί άνθρωποι από πολλές διαφορετικές χώρες και έρθει ο λογαριασμός να πληρώσουν, θα καταλάβεις τον Ελβετό από το ότι θα βγάλει το πορτοφόλι του κάτω από το τραπέζι, το κρύβει να μην δουν οι άλλοι τα λεφτά του.
Η κοινωνικότητα των Ελβετών είναι σχεδόν ανύπαρκτη, το ίδιο και οι οικογενειακοί τους δεσμοί, η φιλίες. Είναι εξαιρετικά σπάνιο να προσκληθείς σε σπίτι από Ελβετό, εάν σε προσκαλέσει (και αυτό πολύ σπάνιο) θα σε προσκαλέσει σε εστιατόριο.
Ο Ελβετός δεν αντιλαμβάνεται την έννοια του κεράσματος, αλλά θα δεχθεί το κέρασμα ευχαρίστως χωρίς ποτέ να ανταποδώσει. Ο Ελβετός είναι τόσο μυστικοπαθής με τα λεφτά του, που ούτε η οικογένεια του δεν ξέρει πόσα έχει, θα το μάθουν μετά θάνατον.
Τα ζευγάρια Ελβετών μοιράζονται μισά μισά τα έξοδα διαβίωσης / νοικοκυριού και τα υπόλοιπα είναι προσωπική υπόθεση του καθενός τι κάνει τα λεφτά του. Τα παιδιά όταν περάσουν τα 18 και εάν δεν σπουδάζουν θα φύγουν από το σπίτι, εάν θέλουν να μείνουν θα πρέπει να συνεισφέρουν αναλογικά στα έξοδα του σπιτιού.
Το ψάχνω για δουλειά δεν είναι αποδεκτή δικαιολογία για να μην συνεισφέρεις το μερίδιο σου. Αν σπουδάζουν θα γίνει το ίδιο μετά το πέρας των σπουδών. Αν σε ένα ζευγάρι ο ένας από τους δύο βρεθεί να χρειάζεται δάνειο από τον άλλο, τότε ναι μεν θα δοθούν τα λεφτά (αν υπάρχουν) άτοκα, αλλά πρέπει να δηλώσει πότε θα τα επιστρέψει και να το τηρήσει (θαλασσοδάνεια δεν δίνονται)!
Λαμβάνοντας όλα τα προηγούμενα υπόψη δεν πρέπει να αποτελεί έκπληξη το αποτέλεσμα του πρόσφατου δημοψηφίσματος, όπου απορρίφθηκε το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, καθώς κρίθηκε ότι θα καταστρέψει την οικονομία.
Από αυτά τα χαρακτηριστικά που ανέφερα πριν, μπορεί κανείς να βγάλει εύκολα το συμπέρασμα ότι παρ όλες τις αρετές τους, είναι ένας λαός που στην πλειοψηφία του είναι δυστυχής, απόδειξη ότι έχει ένα από τα μεγαλύτερα ποσοστά αυτοκτονιών και αλκοολισμού στην Ευρώπη. Ίσως δε να έχει σαν χώρα το υψηλότερο ποσοστό μοναχικών ανθρώπων στον κόσμο (ειδικά στις μεγάλες ηλικίες), αναφέρομαι φυσικά στα νοικοκυριά ενός ατόμου.
Ένα νόμισμα έχει πάντα δύο όψεις, οι Ελβετοί είναι ένας λαός εξαιρετικά ευγενής, πολύ εργατικός, έντιμος και νομοταγής, αλλά από την άλλη ελάχιστα κοινωνικός, πολύ κλειστός, με μίζερη προσωπική ζωή και κατά βάση δυστυχής. Είναι κρίμα για αυτούς αλλά αυτή είναι η επιλογή τους. Μην όμως σπεύσετε να αναφωνήσετε καλύτερα που είμαι Έλληνας, γιατί… σας διαβεβαιώ ότι η δυστυχία υποφέρεται ευκολότερα όταν έχεις λεφτά!
Τα σχόλια είναι κλειστά.