-Ήταν το φθινόπωρο του 1935, όταν ό πατήρ Κλεόπας επέστρεψε από τον στρατό και πέρασε από τον Άγιο Γέροντα Παίσιο, όπου ευρισκόμουν τότε στην σκήτη Κοζάντσεα, για να πάρει την ευλογία Του. Καθώς τον συνόδευε και λίγο πριν αναχωρήσει , τον ρώτησε:
-Ε,τώρα Τι σκέπτεσαι να κάνης, αδελφέ Κωνσταντίνε;…καθώς δεν ήταν ακόμη μοναχός. Θα παραμείνεις στην Κοζάντσεα, ή θα πας πάλι στην Συχαστρία;
-Θα πάω πάλι στην Συχαστρία, πάτερ Παΐσιε, όπου ευρισκόμουν και πριν επί πέντε χρόνια, κοντά στους τάφους των δύο αδελφών μου. Εκεί αναπαύομαι και έχω γαλήνη και ησύχια του απάντησε…
Τότε, γονατίσανε, κάνανε τρεις μετάνοιες και είπαν μαζί αυτή την προσευχή:
-“Κύριε, ευλόγησε την συμφωνία μας πού κάνουμε τώρα και οι δύο μαζί σ’ αυτόν τον αιώνα. Εάν πεθάνω πρώτα εγώ, αυτός να είναι στο κεφάλι μου… και εάν πεθάνει πρώτα αυτός τότε εγώ να ευρίσκομαι στο κεφάλι του! Αμήν. Κατόπιν ασπασθήκαμε και οι δύο και αποχωρισθήκαμε.
Αυτή ήταν και η πνευματική ομολογία μεταξύ των δύο Αγίων αυτών Πατέρων
ΑΜΗΝ
Τα σχόλια είναι κλειστά.