Τη Δευτέρα 2 Ιανουαρίου ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό του Οσίου Σεραφείμ του Σάρωφ στο Χιονοδρομικό Κέντρο στο ορεινό Σέλι.
Στη Θεία Λειτουργία παρευρέθηκαν ο Βουλευτής Ημαθίας κ. Αναστάσιος Μπαρτζώκας, ο Πρόεδρος και τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του Χιονοδρομικού Κέντρου, αρκετοί χιονοδρόμοι και ευλαβείς προσκυνητές, ενώ στο τέλος ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων τέλεσε μνημόσυνο για τους αειμνήστους χιονοδρόμους και συμβούλους του Χιονοδρομικού Κέντρου.
Στη συνέχεια στις εγκαταστάσεις του χιονοδρομικού κέντρου ευλόγησε τη βασιλόπιτα του Χιονοδρομικού Κέντρου, παρακάθισε στην εόρτια τράπεζα που παρέθεσε το διοικητικό συμβούλιο και ευχήθηκε ο προστάτης των Χιονοδρόμων, Όσιος Σεραφείμ του Σάρωφ, να τους προστατεύει και να ευλογεί το έργο τους ώστε και η φετινή χιονοδρομική χρονιά να τύχει της ίδιας επισκεψιμότητας και διάρκειας με την περσινή.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων στην ομιλία του κατά την Θεία Λειτουργία ανέφερε μεταξύ άλλων: Δεύτερη ημέρα του νέου έτους και, όπως κάθε χρόνο, τιμούμε εδώ στο Σέλι τον προστάτη των χιονοδρόμων, τον άγιο Σεραφείμ του Σάρωφ, έναν άγιο, ο οποίος, αν και έζησε τρεις χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από τον τόπο μας, είναι ένας από τους πιο γνωστούς και προσφιλείς νεώτερους αγίους της Εκκλησίας μας χάρη στη θαυμαστή ζωή του που συγκινεί όποιον την διαβάζει.
Έζησε ο άγιος Σεραφείμ μια ζωή απόλυτα αφοσιωμένη στον Θεό και στην άσκηση αλλά και μία ζωή γεμάτη θαύματα και θείες εμπειρίες. Έζησε μία ζωή την οποία ασφαλως είναι δύσκολο να ζήσουμε εμείς μέσα στον κόσμο. Όμως υπάρχουν στοιχεία της ζωής του, τα οποία μπορούμε να μιμηθούμε όλοι μας, κληρικοί και λαικοί, μικροί και μεγάλοι, με ο,τι και εάν ασχολούμεθα στη ζωή μας. Γιατί δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι οι εντολές του Θεού είναι κοινές για όλους μας. Ο Χριστός δεν έδωσε άλλες εντολές για τους μαθητές και αποστόλους του, άλλες για τους ιερείς, άλλες για τους μοναχούς, άλλες για όσους ζούν μέσα στην οικογένεια και στον κόσμο, γιατί αυτό θα ήταν αδύνατο.
Ο Χριστός μας έδωσε τις εντολές του, οι οποίες είναι κοινές, είναι ίδιες, για όλους όσους τον πιστεύουμε, προκειμένου να μας βοηθήσει να επιτύχουμε τον σκοπό για τον οποίο μας δημιούργησε. Και αυτός δεν είναι άλλος από το να ομοιάσουμε με τον Θεό, ο οποίος μας έπλασε κατ᾽ εικόνα και καθ᾽ ομοίωσίν του.
Ο Θεός επομένως ζητά από όλους να ομοιάσουμε μαζί του ακολουθώντας τις εντολές του. Και περιμένει από όλους μας να κάνουμε την προσπάθεια που μπορεί ο καθένας μας. Δεν έχει τις ίδιες απαιτήσεις από όλους μας, γιατί γνωρίζει ότι ο καθένας έχει διαφορετικές δυνατοτητες από τον άλλο άνθρωπο και ζει σε διαφορετικές συνθήκες.
Δεν ζητά π.χ. από έναν ασκητή την ίδια προσπάθεια με αυτήν που περιμένει από έναν άνθρωπο που ζει μέσα στον κόσμο ή από ένα παιδί. Περιμένει όμως ο καθένας να προσπαθήσει όσο μπορεί για την εφαρμογή των εντολών του, για τις οποίες δεν υπάρχουν εξαιρέσεις και διακρίσεις.
Και όταν ο Θεός βλέπει ότι εμείς προσπαθούμε όσο μπορούμε, τότε αυτός αναπληρώνει τα ελλείποντα, συμπληρώνει με τη χάρη του ο,τι δεν μπορούμε να κάνουμε εμείς με τις ασθενείς μας δυνάμεις και έτσι μας σώζει.
Γι᾽ αυτό και η Εκκλησία μας διδάσκει ότι δεν μας σώζει η αρετή μας ή οι καλές μας πράξεις αλλά η χάρη και το έλεος του Θεού, αρκεί εμείς να αγωνιζόμεθα και να προσπαθούμε.
Έτσι, λοιπόν, εορτάζοντας και τιμώντας σήμερα τη μνήμη του οσίου Σεραφείμ του Σάρωφ, μπορούμε να αγωνισθούμε και να προσπαθήσουμε να μιμηθούμε κάτι για το οποίο διακρινόταν ο άγιος Σεραφείμ. Και αυτό ήταν η προσευχή.
Για δεκαέξι χρόνια, διαβάζουμε στον βίο του, βαθειά μέσα στο δασος, αγωνιζόταν να ανεβαίνει ημέρα με την ημέρα την κλίμακα που οδηγεί στον ουρανό, και τότε έκανε την άσκηση των χιλίων νυκτών προσευχής. Επί χίλιες νύκτες, επί σχεδόν δηλαδή τρία χρόνια, ο άγιος Σεραφείμ πάνω σε μία μεγάλη πέτρα, σε έναν βράχο, ξαγρυπνούσε προσευχόμενος.
Και όλα αυτά συνέβαιναν στα παγωμένα δάση της Ρωσίας, γιατί η αγάπη του για τον Θεό και ο πόθος του να βρίσκεται και να συνομιλεί μαζί του θέρμαιναν την ψυχή του, ώστε δεν αισθανόταν το κρύο της νύκτας και την κούραση της αγρυπνίας, αλλά το μόνο που επεδίωκε ήταν να κάνει πράξη στη ζωή του την προτροπή του αποστολου Παύλου προς τους Θεσσαλονικείς: «αδιαλείπτως προσεύχεσθε … τούτο γαρ εστί το θέλημα του Θεού».
Ασφαλώς αυτό που έκανε ο άγιος Σεραφείμ είναι δύσκολο να το μιμηθούμε εμείς με τις ασθενείς μας δυνάμεις. Μπορούμε όμως και οφείλουμε να προσπαθούμε να προσευχόμεθα όσο περισσότερο μπορούμε, όχι μόνο κατά τις τακτες ώρες της προσευχής, δηλαδή κατά τη θεία λειτουργία ή και κατ᾽ ιδίαν, αλλά και κατά τη διάρκεια της ημέρας, ενώ εργαζόμεθα, ενώ περπατούμε, ενώ οδηγούμε, ενώ ασχολούμεθα με άλλα καθημερινά πραγματα, που δεν απαιτούν προσήλωση του νού μας. Μπορούμε και πρέπει να στρέφουμε τον νού και την ψυχή μας στον Θεό, να επικαλούμεθα τη χάρη του γι᾽ αυτό που κανουμε, να ζητούμε τη βοήθειά του για να επιτύχουμε αυτό που επιδιώκουμε, να τον ευχαριστούμε για τις δωρεές του, να τον παρακαλούμε για τους οικείους μας, για όσους γνωρίζουμε ότι έχουν ανάγκη, για ο,τι μας απασχολεί.
Καθώς ευρισκόμεθα στην αρχή του νέου χρόνου και προγραμματιζουμε τη ζωή μας, ας προσπαθήσουμε να βάλουμε και εμείς σ᾽ αυτην περισσότερη προσευχή, μιμούμενοι το παράδειγμα του αγίου Σεραφείμ, τον οποίο εορτάζουμε σήμερα, για να έχουμε πλούσια τη χάρη του Θεού, ο οποίος δεν την στερεί από εκείνους οι οποίοι καταφεύγουν σε Εκείνον και την ζητούν. Εύχομαι από καρδίας να χαρίσει και σε όλους μας διά πρεσβειών του αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ πλούσια την ευλογία του και το δώρο αυτό, γιατί είναι ένα δώρο η προσευχή. Δεν είναι εύκολο, εάν κανείς δεν προσηλωθεί και δεν δώσει τον εαυτό του σε αυτό το οποίο κάνει, να τον αποσπάσει από όλα τα άλλα και να μείνει προσηλωμένος και προσευχόμενος στον Θεό. Εύχομαι και πάλι ο Θεός να χαρίσει σε όλους μας αυτή τη μεγάλη δωρεά.
