Μα ποιος έφταιξε τελικά για την φωτιά μας είπαν;..
Παγωμένα βλέμματα ,κόκκινα μάτια ,μαύρα χέρια και καβουρνιασμένα σώματα. Ταχυκαρδία, κομμένη ανάσα,φόβος…αντίκρυ στην πύρινη λαίλαπα. “Και τώρα το τι; Τώρα το που; ” Απώλειες υλικές και ψυχικές, ανθρώπινες… Τόσος πόνος, τόση θλίψη ,τόσα δάκρυα γιατί;Για το κέφι των μεγάλων προσώπων . Μια καταστροφή είναι ισότιμη με ένα βήμα πίσω. Στο πάτωμα εκεί να μας ρίξουν, και πιο κάτω…. Σε ένα πάτωμα από χώμα που πέρασε πύρινη φωτιά, λάσπη και καταστροφή, που τρέμει από το φόβο ,που δεν έχει δύναμη να σταθεί.
Τόσο ”λίγοι τελικά” , τόσο ”ΜΙΚΡΟΊ” είναι….. Πόσοι χαρακτηρισμοί αρμόζουν σ΄ αυτούς τους τόσο μικρούς, τόσο στενόμυαλους δίχως αγάπη, μα και δίχως έλεος ….Παγωμένα βλέμματα παντού , στόματα που κραυγάζουν στο πόνο της απώλειας, στόματα που τα αναγκάζουν να πέσουν στο πάτωμα… Λυπάμαι ,οργίζομαι και πόσα ακόμα . Αυτό όμως δεν θέλουν; Να πέσουμε κάτω, παραδίδοντας την ελπίδα, να ξεχάσουμε να μην έχουμε δύναμη, να παραλύσουμε, να μας βιάσουν ως Έθνος. Βάζουν φωτιές, όταν θα έπρεπε να πέσουν οι ίδιοι στις φωτιές ….
Ας τους θυμίσει όμως κάποιος πως η Ελλάδα έχει πέσει πόσες φορές γιατί την έσμπρωξαν κάποιοι ,αλλά φαίνεται πως δεν μάθαν πως,…πάντα ξαναορθώνεται, πάντα βρίσκει γαλάζιο μέσα στο μαύρο και πάντα στηρίζεται στα δικά της ματωμένα πόδια και προχωρά.Μα ποιός έφταιξε τελικά μας είπαν;…ΠΟΙΟΣ;
Σοφία Αντωνάρα Π, για την Greekpress.gr
Τα σχόλια είναι κλειστά.