Όλοι μπορεί να μας απατούν, όλοι. Ένας δεν μας απατά ποτέ, ο Θεός.
Ο,τι υποσχέθηκε ο Χριστός, θα μας το δώση. Δεν είναι σαν κάτι τράπεζες που χρεωκοπούν.
Τώρα τι θα γίνη με τις καταθέσεις, δεν θέλω να μιλήσω.
Καταθέτουν στις τράπεζες τα χρήματά τους οι άνθρωποι και κάθονται ήσυχοι. Μέχρι στιγμής κρατιέται η πίστις στις τράπεζες, και είνε καλό αυτό. Έτσι έχουν μαζέψει τα ταμιευτήρια χρήματα πολλά, με τα οποία γίνονται τα έργα, γέφυρες δρόμοι κ.α..
Εκεί στα Γρεβενά, θυμάμαι, ήταν κάποιος φοβερός τσιγγούνης και δεν έδινε καμμιά ελεημοσύνη. Του είχα πεί μια φορά· ―Κατάθεσε κ᾿ εσύ μια φορά στην τράπεζα του Θεού· «δανείζει Θεώ ο ελεών πτωχόν» (Παρ. 19,17).
―Άσε με, μωρέ, λέει, εγώ ξέρω τι κάνω· ξέρω που βάζω τα χρήματά μου.
Μετά έγινε ένα κραχ, χρεωκόπησε το κράτος, και οι τριακόσες χιλιάδες που είχε στην τράπεζα δεν είχαν αξία ούτε για τριακόσα πλατανόφυλλα.
Τίποτε δε᾿ μένει σταθερό και ακλόνητο. Και οι μεγαλύτερες τράπεζες χρεωκοπούν. Όλα πέφτουν, όλα είνε ματαιότης και μια ψευτιά. Μέσα στην Αθήνα προ 60 ετών, όταν έγινε η Ρωσική επανάστασι, περπατούσαν διωγμένοι πλουσιώτατοι Ρώσοι, έκπτωτοι πρίγκιπες, που είχαν τα ρούβλια και τα ᾿διναν με την οκά για να πάρουν τσιγάρα. Το ρούβλι ήταν τότε ένα από τα καλύτερα νομίσματα της εποχής.
Αλλά ξέπεσε με τις επαναστάσεις.
Λοιπόν όλα μας απατούν, ένας δε᾿ μας απατά, ο Χριστός. Πρέπει να έχουμε πίστι. Όλοι εάν σ᾿ εγκαταλείψουν, ο Χριστός δε᾿ θα σ᾿ εγκαταλείψη.
Το είπε ο ίδιος.
Πιστεύεις σ᾿ εμένα, μ᾿ ακολουθάς, εκτελείς το θέλημά μου; δε᾿ θα σ᾿ εγκαταλείψω, δε᾿ θα σε αφήσω, θα σ᾿ έχω κάτω από την προστασία μου (βλ. Γεν. 28,15· Δευτ. 31,6· Γ΄ Βασ. 6,13· Α΄ Παρ. 28,20· Ιουδίθ 7,30).
Τα σχόλια είναι κλειστά.