Το φόβο πως ίσως χρειαστεί να πολεμήσουμε τα επόμενα δέκα χρόνια εξέφρασε, προσφάτως, άνθρωπος που είναι σε θέση να γνωρίζει διότι διετέλεσε ανώτατο στέλεχος της κρατικής ιεραρχίας.
Έπεσαν όλοι επάνω του στη λογική ότι «αυτά τα πράγματα δεν λέγονται». Και, όμως, λέγονται αν θέλουμε να αποφύγουμε τον πόλεμο.
Διότι αν, νομοτελειακά, οδηγηθούμε σε μια τέτοια κατάσταση, δηλαδή να χρειαστεί να πολεμήσουμε, τότε είναι καλύτερα να είμαστε προετοιμασμένοι. Μπορεί όμως, προετοιμαζόμενοι, να διαμορφώσουμε ισχυρή αποτροπή και να αποφύγουμε μια πολεμική περιπέτεια.
Το ενδεχόμενο ενός πολέμου δεν είναι ελληνική επιλογή. Αλλά όσο και αν επιχειρείς να τον αποφύγεις, αν κάποια στιγμή δεν δηλώσεις «ως εδώ», η υποχώρηση δεν θα έχει τέλος. Διότι ο ισχυρός φτάνει πάντα μέχρι του σημείου που θα συναντήσει αντίσταση. Είναι καλύτερα η αντίσταση αυτή να επιδειχθεί νωρίς παρά αφού υποστείς ανεπανόρθωτες απώλειες.
Σύσσωμη η τουρκική πολιτική ηγεσία επιχειρεί τις τελευταίες ημέρες να δηλώσει ότι αμφισβητεί ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα, ακόμη και ελληνική κυριαρχία. Και η αντιπολίτευση της γειτονικής χώρας έχει εναρμονιστεί στο κλίμα που επέβαλε ο κ. Ερντογάν. Υπάρχει μια σύμπνοια, μια συνεννόηση της τουρκικής ηγεσίας στο θέμα αυτό. Και ο ένας συναγωνίζεται τον άλλο σε απειλές και εθνικισμό.
Δεν είναι η καταλληλότερη στιγμή για την προβολή σκληρής ισχύος, αλλά ορισμένες φορές η άλλη πλευρά έχει την πολυτέλεια να επιλέγει το timing. Και δεν είναι καθόλου τυχαία η συγκυρία των τουρκικών απειλών.
Η Τουρκία θα βγει λαβωμένη από την πολεμική ανάμιξή της στα νότια σύνορά της. Για να μπορέσει να ελέγξει τις εσωτερικές αντιδράσεις θα πρέπει να κερδίσει κάτι από εκεί που κρίνει ότι μπορεί να το πετύχει ευκολότερα. Και νομίζει πως το θύμα θα μπορούσε να είμαστε εμείς.
Ο Ταγίπ Ερντογάν παίζει το κεφάλι του. Το πραξικόπημα δεν το οργάνωσε αλλά το πληροφορήθηκε δύο ώρες πριν εκδηλωθεί. Το άφησε όμως να εξελιχθεί για να εκκαθαρίσει το στράτευμα από όσους νομίζει πως δεν είναι δικοί του. Ώστε να αποφύγει το –προσωπικώς– μοιραίο.
Νησιά, Κύπρος, και σε λίγο και η Θράκη στην τουρκική φαρέτρα, συν τα υποχείριά της στη βαλκανική περιοχή, τα οποία νόμισαν πως είναι ευκαιρία να επιδιώξουν και αυτά κάποια λεία. Εννοώ τα Σκόπια και την Αλβανία.
Η Κύπρος ανησυχεί μήπως της συμβεί κάποιο ατύχημα τύπου Κριμαίας. Κανείς δεν πρόκειται να αντιδράσει σε μια τουρκική επέλαση στο νότιο μέρος του νησιού, παρά μόνο με λεκτικές καταδίκες. Δεν είναι σαφές πού στηρίζει την ανησυχία που εξέφρασε, δημοσίως, ο κύπριος πρόεδρος. Ίσως γνωρίζει κάτι περισσότερο από όλους μας. Αλλά άλλο η προσάρτηση των Κατεχομένων, για την οποία εργάζεται η Τουρκία εδώ και καιρό, και άλλο η κατάληψη και του υπόλοιπου μέρους του νησιού.
Ενδεχομένως, η πίεση που ασκείται από την Τουρκία το τελευταίο διάστημα να αποβλέπει στη δημιουργία κατάλληλου κλίματος ώστε να πετύχει ευνοϊκή ρύθμιση στο Κυπριακό. Αλλά ό,τι και να συμβαίνει, η τουρκική προκλητικότητα πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσει ή να γίνει ατελέσφορη.
Η Ελλάδα βρίσκεται σε μια κρίσιμη περίοδο και θα χρειαστεί σχέδιο, επιμονή, ρίσκο, ευφυΐα και έντονη κινητικότητα. Και βεβαίως, αρραγές εσωτερικό μέτωπο.
Η δημιουργία λοιπόν ενός Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας με ουσιαστικές αρμοδιότητες, στο οποίο θα συμμετέχουν βεβαίως οι ηγέτες όλων των κομμάτων, είναι η πρώτη και απόλυτη προτεραιότητα. Η καθυστέρησή του είναι εγκληματική.
Δεύτερον, θα χρειαστεί η άμεση εξεύρεση 2,5 δισ. δολαρίων για άμεσες ανάγκες των Ενόπλων Δυνάμεων. Οι έχοντες τη δυνατότητα στο εσωτερικό αλλά και τη διασπορά θα πρέπει να βοηθήσουν όσο γίνεται περισσότερο. Αναγκαία προϋπόθεση, να διασφαλιστεί ότι ούτε ένα δολάριο δεν θα πάει χαμένο ή στην τσέπη επιτήδειων.
Ίσως χρειαστεί, ακόμη, μια προετοιμασία της κοινωνίας στα πρότυπα του Ισραήλ. Θα πρέπει να γίνει συνείδηση πως η χώρα απειλείται. Και πως τίποτε πλέον δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένο. Για να διατηρήσουμε έστω και αυτά που έχουμε σήμερα, χρειάζεται να ανασυγκροτήσουμε την υπόστασή μας ως κράτους και ως πολιτείας. Με την προϋπόθεση ότι ούτε ένα ευρώ δεν θα πάει χαμένο και δεν θα κλαπεί, και αφού ζητηθεί η εξαίρεση των αμυντικών δαπανών από τις απαγορεύσεις της τρόικας, θα πρέπει να ενισχυθούν οι Ένοπλες Δυνάμεις με τα αναγκαία έξυπνα όπλα.
Ορισμένα από αυτά θα μπορούσαν να παραχθούν στη χώρα ώστε και να ενισχυθούν διάφοροι κλάδοι της οικονομίας και να στοιχίσουν φθηνότερα. Θα εισαχθεί δε και η αναγκαία τεχνογνωσία. Η Τουρκία το κάνει με πολύ μεγάλη επιτυχία.
Στο πεδίο της διπλωματίας η πολιτική ηγεσία θα πρέπει να καλλιεργήσει πολύ στενές σχέσεις με τις τρεις υπερδυνάμεις, και κυρίως με την Αμερική και τη Ρωσία.
Η χώρα έχει μια παράδοση Δυτικής πολιτικής από την οποία δύσκολα μπορεί να αποκλίνει λόγω και της παρουσίας της στον πυρήνα της ΕΕ. Η πρώτη προτεραιότητα θα πρέπει να είναι η προσέγγιση του νέου Αμερικανού προέδρου και η πειστική εξήγηση στο επιτελείο που διαμορφώνει την πολιτική του, πως η ελληνική πολιτική συνάδει με τα συμφέροντα του Δυτικού κόσμου σε αντίθεση με την πολιτική της Τουρκίας. Μια ισχυροποίηση της Τουρκίας δεν μπορεί να είναι προς το συμφέρον της Αμερικής.
Συμφέροντα στην περιοχή τα οποία είτε απέκτησε με τη δύναμη και την πολιτική της είτε της παραχωρεί η μερική αποχώρηση των ΗΠΑ έχει και η Ρωσία. Χωρίς εξαλλοσύνες θα πρέπει να προσεγγιστεί και η Μόσχα, αλλά στα σοβαρά και με πειστικότητα.
Εκεί όμως που πρέπει να δραστηριοποιηθεί έντονα και αποφασιστικά η ελληνική εξωτερική πολιτική είναι το τετράγωνο: Ισραήλ-Αίγυπτος-Κύπρος-Ελλάδα. Και οι τέσσερις χώρες έχουν συμφέρον από τον απόλυτο περιορισμό του τουρκικού αναθεωρητισμού.
Συμφέρον έχει και η Δύση, η οποία μπορεί με το τετράγωνο αυτό να αποκτήσει μια εναλλακτική προσέγγιση της Ανατολικής Μεσογείου, παρακάμπτοντας την Τουρκία.
Ας μην ξεχνάμε το Ισραήλ και την επιρροή που έχει στη διαμόρφωση της αμερικανικής πολιτικής. Ο Ελληνοκύπριος διαπραγματευτής αποκάλυψε στην ομιλία του στη Θεσσαλονίκη κάτι πολύ σημαντικό: Η Κύπρος δεν μπορούσε να γίνει μέλος της ΕΕ διότι δεν το ήθελαν οι Αμερικανοί αν δεν λυνόταν το Κυπριακό. Η κυπριακή ηγεσία της εποχής πλησίασε τον Σιμόν Πέρες, υπουργό εξωτερικών του Ισραήλ. Και ο Πέρες κατάφερε να αλλάξει την πολιτική της Ουάσινγκτον. Το Ισραήλ έχει συμφέρον να υπάρχει η Κυπριακή Δημοκρατία.
Ο κ. Τσίπρας και οι αρμόδιοι υπουργοί του (ευτυχώς που στα δύο κρίσιμα υπουργεία βρίσκονται οι Κοτζιάς και Καμμένος) θα πρέπει να αναλάβουν δράση αφού καταστρώσουν σχέδιο.
Έτσι ίσως να μην χρειαστεί να πολεμήσουμε.
Τα σχόλια είναι κλειστά.