Αν ξαναρχόταν ο Χριστός, θα τον σταυρώναμε ξανά! Κι αυτήν τη φορά όχι οι Ρωμαίοι ή οι εβραίοι, αλλά αυτοί που περήφανα αποκαλούν τον εαυτό τους χριστιανό.
Αναρωτιέμαι…
Αναρωτιέμαι πώς θα φάνταζε σήμερα Αυτός με τις ρηξικέλευθες και «ανεφάρμοστες» ιδέες! Άραγε θα πιστεύαμε σ’ αυτόν πιο πολύ απ’ ό,τι τα πλήθη στον καιρό του;
Δεν θα τον κατηγορούσαν οι στρατοκράτες ιμπεριαλιστές για δειλό ειρηνιστή, αφού στην άδικη επίθεση να γυρίσουμε το άλλο μάγουλο συμβουλεύει;
Δεν θα τον κυνηγούσαν οι σοβινιστές σαν επικίνδυνο διεθνιστή, αφού απ’ την ίδια σάρκα είμαστε όλοι μας, μας λέει;
Δεν θα τον τιμωρούσανε οι πλούσιοι σαν ταραχοποιό κι επαναστάτη, αφού την είσοδο στη βασιλεία των ουρανών στους υλιστές εμποδίζει;
Και δεν θα τον απέρριπταν οι επαναστάτες σαν ανεδαφικό ονειροπόλο, αφού να μη σκεπτόμαστε το αύριο μας λέει, να μην πολεμάμε για τα πλούτη αυτής της γης, παρά μόνο τη σωτηρία της ψυχής να αναζητούμε;
Κι αυτοί από μας που είναι θρησκευόμενοι, δεν θα τον αποκήρυτταν έξαλλοι ως αιρετικό, αφού τις ιεροτελεστίες και τις λατρευτικές τελετές έχει αυτός περιφρονήσει και μόνο τον Θεό και τον πλησίον ν’ αγαπάμε μας διατάζει;
Και οι συναισθηματικοί δεν θα τον περιφρονούσαν ως κυνικό, γιατί μας προειδοποιεί ότι είναι στενό και δύσκολο το μονοπάτι για τη σωτηρία;
Και οι πουριτανοί δεν θα τον αρνιόντουσαν με μίσος, γιατί αμαρτωλούς συναναστρέφεται, τη συντροφιά από μέθυσους, ληστές και πόρνες προτιμά από της εκκλησίας τα «καθωσπρέπει μέλη»;
Αναρωτιέμαι, ακόμα:
Δεν θα τον χλεύαζαν και οι αισθησιακοί γιατί 40μέρες στην έρημο νηστεύει παραμελώντας τις ανάγκες του σώματος;
Και δεν θα τον περιγελούσαν οι αλαζόνες και οι «σπουδαίοι» και οι «Φαρισαίοι» που τους μαθητές του διδάσκει ότι αυτός που «πρώτος» θέλει να ’ναι, τελευταίος πρέπει να γίνει κι όλους ταπεινά να υπηρετεί;
Και δεν θα αγανακτούσαν οι σοφοί και οι μορφωμένοι σαν άκουγαν πως μόνο σαν παιδιά άμα γίνουμε θα σωθούμε, κι αυτά πρέπει να μιμηθούμε;
Και οι εγωιστές και οι συμφεροντολόγοι δεν θα θίγονταν βαθιά όταν «αγάπα τον πλησίον σου σαν τον εαυτό σου» μας προτρέπει;
Οι σκληροί κι εκδικητικοί δεν θα γελούσαν στο «Πάτερ άφες αυτοίς, ου γαρ οίδασι τι ποιούσι»;
Αναρωτιέμαι αν δε θα ’βρισκε ο καθένας μας, με τον δικό του τρόπο, κάποιο σημείο απ’ του Θεανθρώπου τα λόγια και τις πράξεις, αντίθετο με τις βαθιές του αντιλήψεις και απειλή για τον τρόπο ζωής του!
Πραγματικά αναρωτιέμαι…
Τα σχόλια είναι κλειστά.