περιήγηση Κατηγορία
Διδαχές
Πως συγχωρούμε τους άλλους; Ποιος είναι ο «χρυσούς κανών»;
Παντού έβλεπε αμαρτίες και αμαρτωλούς. Αυτό κάνουν όλοι οι ηθικιστές. Καθόταν τώρα απέναντι από τον Γέροντα Ίάκωβον, έναν ασκητικό ιερομόναχο, με ροζιασμένα χέρια και ένοιωθε σαν μαθητούδι μπροστά στον δάσκαλο. Ερωτήσεις πολλές. Αντιρρήσεις…
Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας:Το μεγαλύτερο εμπόδιο στην προσευχή είναι…
Κάθεται λοιπόν ο άνθρωπος και ακούει την καρδιά που δουλεύει. Έ! το δούλεμα αυτό βγάζει εμπόριο. Όπως μια μηχανή, την βάζουμε μπροστά και δουλεύει, το ίδιο συμβαίνει όταν προχωρήση η επιστήμη της προσευχής. (περισσότερα…)
Ο γερων-Ιωσήφ διώχνει τον πειρασμό!
Ένας ιερομόναχος σε κάποιο Μοναστήρι που είχε το διακόνημα του κηπουρού και έμενε στο σπιτάκι του κήπου, άκουγε κάθε νύχτα να χτυπά το κουδούνι της πόρτας του κήπου και ξυπνούσε.
Κάθε όνομα κουβαλά κι ένα φορτίο μπολιασμένο με Σταυρό και Ουρανό
Όταν λέει η Εκκλησία ότι πρέπει να έχουμε το όνομα ενός Αγίου, το λέει όχι επειδή θέλει να επιβάλλει το δικό της, αλλά γιατί υπάρχει ένας ουσιαστικά πνευματικός λόγος.
Κάθε μέρα ζούμε ένα Θαύμα
Αλήθεια πόσοι από μας, θεωρούμε ως θαύμα, αν δούμε κάποιον να θεραπεύεται με μια προσευχή, να γλυτώνει από βέβαιο θάνατο, να ανασταίνεται…
«Έχω εντολή από τον άγγελό μου να μην πω σε κανέναν τίποτα….»
Να σου πω κι ένα περιστατικό που μας συνέβη, όπου αν δεν είχε χάρισμα ο Γέροντας (Ιωσήφ ο Ησυχαστής), λίγο έλειψε να μας φάει (ο μισόκαλος) ένα καλογέρι μέσα από τα χέρια μας. (περισσότερα…)
Βάστα, παιδί μου, γερά τον Σταυρόν σου και ανάβαινε τον σωτήριον Γολγοθάν
Η άνω Ιερουσαλήμ, η ευφρόσυνος πόλις, η αχειροποίητος, αναμένει τα τέκνα του Θεού, δια να τα περιθάλψη και να τα ξεκουράση με την μεγάλην της απόλαυσιν, τα τέκνα που εις την ζωήν αυτήν πάσχουν και οδυνώνται φέροντα το σώμα το πολύμοχθον.
π. Χαράλαμπος Λίβυος : Δεν είναι η θλίψη μια κατάρα που πρέπει να εξορκίσουμε από την ζωή μας
Μια απώλεια, κάτι που έχασες και ίσως να μην θυμάσαι, κάτι που σου λείπει ή κάτι που τελείωσε, παίρνει νέα μορφή
Τότε ο ερημίτης του είπε: «Φέρε στον νού σου τυφλέ και αχάριστε, πόσες φορές σε εβοήθησε αυτή η…
Ήταν κάποτε ένας άνθρωπος ευλαβής που ωνομαζόταν Αγαθόνικος. Αυτός είχε διδαχθή, ακόμη από την παιδική του ηλικία, να λέγη μπροστά στην εικόνα της Παναγίας, τον ύμνο αυτό:
Ταπεινός είναι αυτός που χαίρεται όταν τον περιφρονούν
Κάποιος Κωνσταντίνος, άνθρωπος πάρα πολύ ευλαβής, κατοικούσε στην πόλη Αγκώνα της Ιταλίας και υπηρετούσε στο ναό του αγίου πρωτομάρτυρος Στεφάνου.
Κροκόδειλοι σέβονται τον υπάκουο Μοναχό
-Δύο κατά σάρκα αδέλφια πήγαν κάποτε να κατοικήσουν σ’ ένα Μοναστήρι. Ο ένας από τους δύο ήταν πολύ ασκητικός και ο άλλος είχε μεγάλη υπακοή. (περισσότερα…)
Το ταξίδι που θα το κάνουμε όλοι μας…
«Συμφερόντως» ἀπέκρυψε ὁ Θεὸς τὴν ὥρα τοῦ τέλους τοῦ κόσμου, καὶ φυσικὰ καὶ τοῦ τέλους τῆς ζωῆς τοῦ καθενός μας, γιὰ νὰ μὴ ραθυμοῦμε καὶ ζοῦμε ἀμέριμνοι, ἀλλὰ γιὰ νὰ ἀγωνιζόμαστε νὰ εἴμαστε πάντοτε ἕτοιμοι (PG 58, 703-704).
Όσο πιάνεται φίλος ο Διάβολος, άλλο τόσο γίνεται φίλος ο άνθρωπος με το φίδι…(ΑΛΗΘΙΝΟ ΓΕΓΟΝΟΣ)
Στο κτήμα αυτό, μέσα στο καλυβάκι φώλιαζε και ένα αρκετά μεγάλο φίδι. Με το φίδι αυτό ο Πάτερ Γοργόνιος, επειδή του έδινε φαγητό και διάφορα αποφάγια τα οποία έτρωγε το φίδι, έπιασε φιλίες, πήγαινε το χάιδευε και το νόμιζε για φύλακα του…
Ποιός μισεί…..τον ευεργέτη του;;;
Ας συλλογιστούμε το εξής σύνηθες, για τον ανθρώπινο βίο, «σκηνικό»… (περισσότερα…)
Η αμαρτωλότητα μας και η αμαρτωλότητα του πλησίον μας
«Εγώ είμαι καθαρός από αμαρτία, δεν υπάρχει μέσα μου το ίδιο πάθος που βλέπω στον αδελφό μου;»