Ευλαβέστατοι προσκυνητές των Αγίων Τόπων και της Ιεράς Μονής του Αγίου Σάββα του Ηγιασμένου, κρατάτε ήδη στα χέρια σας ως πολύτιμη ευλογία μερικά φύλλα από τη θαυματουργό φοινικιά που φύτευσε ο ίδιος ο Άγιος Σάββας μέσα στη Λαύρα του.
Να βρίσκουμε κάποιον αξιόπιστο, μέσω του οποίου να δίδομε την ελεημοσύνη μας, κι έτσι θα αποφεύγουμε να λέμε Π.χ. ό κακομοίρης, ό φτωχός, πού εμείς τον βοηθάμε κ.ο.κ. Διότι εγωισμός ίσον υπερηφάνεια, ίσον Διάβολος.
Ό,τι κάνει ο καλός εαυτός μας, να μην το παίρνει είδηση ο κακός «Μη γνώτω η αριστερά σου τι ποιεί η δεξιά σου». «Αριστερά» είναι ο αντίθετος εαυτός μας, που όταν το πάρει είδηση, θα τα χαλάσει όλα.
Ένιωθα να πνίγομαι. Χανόμουν. Κανένα έλεος. Καμία βοήθεια. Απώλεια. Σκότος. Πήρα ανάσα. Ξύπνησα… μέσα στο ιλαρό φως του καντηλιού μου. Η καρδιά μου κτυπούσε σε ρυθμούς φόβου. «Κύριε, ελέησόν με…» ψιθύριζα δειλά, λες και απέφευγα να με…
Τι μπορεί να ενώνει άραγε τα εδάφη της Σκωτίας (Kingdom of fife), τα τόσο απομακρυσμένα από τους Αγίους Τόπους και τα μέρη στα οποία κήρυξε ο Άγιος Απόστολος Ανδρέας, αλλά και τα τόσο απομακρυσμένα πνευματικά από την αληθινή πίστη;