Εγκωμιάζοντας ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς τον θαυματουργό μυροβλήτη της Θεσσαλονίκης, Άγιο Μεγαλομάρτυρα Δημήτριο, και παρουσιάζοντας τον πνευματικό στολισμό της αγίας του μορφής, διακρίνει ιδιαιτέρως την απειρόδωρο χάρη του Θεού.
Ο βασιλιάς Ιουστινιανός είχε ανεγείρει τον Ναό της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη, και ήθελε να έχει το λείψανο του Αγίου Δημητρίου
Όταν ο Αγιορείτης Γέροντας μου περιέγραψε για πρώτη φορά τη θαυμαστή συνάντησή του και το διάλογό του με τον Άγιο Δημήτριο τον Μυροβλήτη, εκεί στον Ιερό Ναό του στη Θεσσαλονίκη, κοντά στο κουβούκλιο, εθαύμασα το γεγονός.
Η Θεσσαλονίκη γιόρταζε την μνήμη της αθλήσεως του πολιούχου της Αγίου Δημητρίου καθώς και τα ελευθέριά της από την περίπου πεντακοσίων ετών (1430-1912) καταδυναστεία των Οθωμανών.
Επειδή ο άνθρωπος μεγαλώνει με τον εγωισμό, αρχίζουν τα μπερδέματα μέσα του, υποφέρει, δεν ξέρει τι να κάνει. Αιτία της ψυχικής ακαταστασίας είναι ο εγωισμός.
Όλη της η περιουσία ήταν δυο δισάκια τα οποία κουβαλούσε μαζί της. Στο ένα δισάκι είχε κάποια ξεροκόμματα ψωμί ενώ τα υπόλοιπα ήταν χαρτιά μνημόνευσης η πλειοψηφία των οποίων ήταν παλιά και φαγωμένα.
Ώσπου να δεχθεί ο άνθρωπος τον Παράκλητο, χρειάζεται τις Θείες Γραφές, για να εντυπωθεί η μνήμη των αγαθών στην καρδιά του, για να ανανεώνεται μέσα του η κίνηση προς το αγαθό, με την συνεχή ανάγνωση.