Αγιολόγιο

Ο βα­σι­λιάς Ι­ου­στι­νια­νός εί­χε α­νε­γεί­ρει τον Να­ό της Α­γί­ας Σο­φί­ας στην Κων­σταν­τι­νού­πο­λη, και ή­θε­λε να έ­χει το λεί­ψα­νο του Α­γί­ου Δημητρίου

Όταν ο Αγιορείτης Γέροντας μου περιέγραψε για πρώτη φορά τη θαυμαστή συνάντησή του και το διάλογό του με τον Άγιο Δημήτριο τον Μυροβλήτη, εκεί στον Ιερό Ναό του στη Θεσσαλονίκη, κοντά στο κουβούκλιο, εθαύμασα το γεγονός.

Η Θεσσαλονίκη γιόρταζε την μνήμη της αθλήσεως του πολιούχου της Αγίου Δημητρίου καθώς και τα ελευθέριά της από την περίπου πεντακοσίων ετών (1430-1912) καταδυναστεία των Οθωμανών.

Γεννάται λοιπόν το ερώτημα: εμείς είμεθα προετοιμασμένοι για μια τοιαύτη Εκκλησία;

Το πόσο αυστηρά τηρούμε τη νηστεία (π.χ. το αλάδωτο ή τον αριθμό των γευμάτων ανά ημέρα) καλό είναι να το συζητάμε με τον πνευματικό μας.

Επειδή ο άνθρωπος μεγαλώνει με τον εγωισμό, αρχίζουν τα μπερδέματα μέσα του, υποφέρει, δεν ξέρει τι να κάνει. Αιτία της ψυχικής ακαταστασίας είναι ο εγωισμός.

Όλη της η περιουσία ήταν δυο δισάκια τα οποία κουβαλούσε μαζί της. Στο ένα δισάκι είχε κάποια ξεροκόμματα ψωμί ενώ τα υπόλοιπα ήταν χαρτιά μνημόνευσης η πλειοψηφία των οποίων ήταν παλιά και φαγωμένα.

Ώσπου να δεχθεί ο άνθρωπος τον Παράκλητο, χρειάζεται τις Θείες Γραφές, για να εντυπωθεί η μνήμη των αγαθών στην καρδιά του, για να ανανεώνεται μέσα του η κίνηση προς το αγαθό, με την συνεχή ανάγνωση.

Την διήγηση αυτή μας την είπε ο Κατηχητής της ενορίας της Αγίας Αναστασίας της Ρωμαίας από το χωριό Mungulunga της επαρχίας Κατάγκα του Κογκό.

Ο Γέρων Πορφύριος συνέδεε το θέμα των πνευματικών αγώνων με τη γαστριμαργία και τη λαιμαργία.

Για να ίδούμε, τι τραβούν οι Άγιοι.

Και ο αββάς, αφού τον δίδαξε με πολλούς λόγους, είπε

Σαν πρώτο θαύμα απαλλαγής από τη φοβερή νόσο τού καρκίνου, παραθέτουμε τη γεμάτη περιπέτειες μαρτυρία τού κ. Στέφανου Στεφάνου, συνταξιούχου ναυτικού, που κατοικεί στον Πειραιά και κατάγεται από την Άνδρο.

Μερικές φορές, τό σπαθί τού Αρχαγγέλου εξαφανίζεται, ή καί ό ίδιος μαζί

Γέροντα, γιατί πρέπει να ζητάμε από τον Θεό να μας βοηθάη