Αγιολόγιο

Νομίσατε ότι εφ’ όσον υπάρχει κάτι ακατανόητο σε κάποιο δόγμα της πίστεως, δεν υπάρχει λόγος να το πιστεύουμε.

Η επιθυμία του Οσίου Γεωργίου Καρσλίδη, που απεβίωσε το 1959 στη Δράμα, να επιστραφούν τα λείψανά του στη γενέτειρά του, το χωριό Χαντίκ της Τσάλκας της Γεωργίας δεν άφησε ασυγκίνητα τα έξι αδέλφια της οικογένειας Κόνοσοβ.

Αν τον ρωτούσε κανείς τον Άγιο, «τι εργόχειρο κάνετε;», θα απαντούσε «νοερά προσευχή».

του Μοναχού Αρσένιου Σκήτη Κουτλουμουσίου Αγίου Όρους

Όλοι τώρα, μικροί-μεγάλοι, κοιτάζουν την ευκολία. Οι πνευματικοί άνθρωποι κοιτάζουν πώς να αγιάσουν με λιγότερο κόπο.

Ένας γέροντας Ασκητής, ενάρετος στην χριστιανική πολιτεία, απλούς και αγράμματος, δεν πίστευε ότι ο Άρτος που μεταλαμβάνουμε είναι Θεός, αλλά τύπος μόνο.

Και είδε πίσω του, τον σατανά να «κρύπτεται ως κλέπτης και ληστής· από τον φόβο της Θεοτόκου»

Ακούγοντας αυτά προσβλήθηκε και με απεκάλεσε αυθάδη.

Ο γέρο-Ιωακείμ, από την Βατοπεδινή Καλύβη της Αναλήψεως πλησίον των Καρυών, ήταν από τους παλαιότερους Αγιορείτες.

Όταν δεν τον κάνεις σωστά, τα πονηρά πνεύματα όχι μόνο δεν φεύγουν αλλά γελάνε. Και η Παναγία θυμώνει.

«Είναι γνωστό ότι ο Αγιασμός έχει πολύ ισχυρή και σταθερή δομή.

Ξέρουν, όμως, να ομιλούν για αγάπη και ενότη­τα, ενώ οι ίδιοι δεν είναι ενωμένοι με τον Θεόν, διότι δεν Τον έχουν αγαπήσει…

Μια μέρα είχε έλθει στον Άγιο Πορφύριο για πρώτη φορά ένας πού είχε μαγαζί, ό όποιος είχε έναν συνέταιρο πού τον έκλεβε.

Υπάρχει ένα μυστικό· αν το καταλάβουμε, θα βοηθήσομε.

Κανείς δεν μπορεί να πει ακριβώς πότε και πως έρχονται τα δάκρυα.