Διδαχές

Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης

 Οι άφρονες σοφοί του αιώνα μας, που θεωρούν τον εαυτό τους «σοφό», νομίζοντας ότι γνωρίζουν τα πάντα και κατά κάποιον τρόπο θα φέρουν τη μακαριότητα στους ανθρώπους πάνω στη γη στην πραγματικότητα «ηγάπησαν μάλλον το σκότος ή το φως

Κι ο πεθαμένος κλαίει στον Άδη για τη ζωή που χαράμισε σε μάταια πράγματα.

Επιτρέπει καμιά φορά και ο Θεός να μας πειράξει στον ύπνο, για να δούμε ότι δεν πέθανε ακόμη ο παλιός άνθρωπος.

Είναι ασύλληπτη η γνώση του Θεού

Τί φταίει, Γέροντα, (περισσότερα…)

Καλύτερα έστω μια φορά σωστά παρά εκατό φορές λανθασμένα...

Ο φθονερός, όταν βλέπει κάτι το καλό στον άλλο, υποφέρει.

Ένας ασκητής βλέποντας την αδικία πού υπάρχει στον κόσμο προσευχόταν στο Θεό και του ζητούσε να του αποκαλύψει το λόγο που δίκαιοι και ευλαβείς άνθρωποι δυστυχούν και βασανίζονται άδικα, ενώ άδικοι και αμαρτωλοί πλουτίζουν και αναπαύονται.

«Πρέπει να περάσουμε πολλές θλίψεις για να μπούμε στη βασιλεία του Θεού».

Πες μου, πάτερ, σέ παρακαλώ: Γιά ποιό λόγο (περισσότερα…)

Tην είχαν την ευλάβεια, την καλλιέργησε και ο Άγιος.

Είχε φύγει από αυτή τη ζωή (περισσότερα…)

Εάν δεν το αγαπούσαμε, θα μας έφευγε. Το αγαπάμε, το θέλομε, το τρέφομε και αγωνιούμε στην πραγματικότητα μήπως μας φύγη, έστω και αν προσευχώμεθα να μας το πάρη ο Θεός. Αυτή η προσευχή είναι ένα “ξεγέλασμα” του εαυτού μας και του Θεού”.